Is de bodemloze put de weg naar de Meltdown ?

Er bestaan websites waarop je ‘live’ het oplopen van de staatschuld van een land kan volgen, voor de Nederlandse, die momenteel oploopt met een snelheid van ongeveer 350 Euro per seconde, is dat https://www.destaatsschuldmeter.nl. Nederland behoort daarmee tot de beste van de slechtste in Europa, want volgens diezelfde website stijgt de staatsschuld van België met 507 euro per seconde en die van Frankrijk zelfs met 2665 euros, hoewel die stijging in vergelijking met de 48.486 dollar per seconde van de VS, nog steeds een schijntje lijkt. Het beste jongetje van de EU-klas is Duitsland, een van de weinige landen waar de staatsschuld niet stijgt, maar afneemt, en wel met 58 euro per seconde. Maar is er werkelijk iemand geïnteresseerd ? 

Op de website van The Economist is een pagina https://www.economist.com/content/global_debt_clock waarop de stijging van de mondiale schuldenlast is te volgen. Toen ik aan dit schrijfwerkje begon, bedroeg deze schuldenlast rond de 59 miljoen miljoen dollar, en dat is geen verschrijving, maar wel degelijk het getal 59 gevolgd door nog eens 12 posities; 

$ 59.939.239.807.889 (zegge ruim 59 biljard !)

een bedrag dat oploopt met rond de 80.000 dollar per seconden. Verdeeld over de 7,7 miljard aardbewoners (2019), betekent dat een schuld van 7,6 miljard dollar per persoon. Inmiddels, enkele dagen later, is de 60 miljoen miljoen grens gepasseerd en wie weet hoe ver de teller is opgelopen wanneer jij dit stukje leest ?

Ieder land bouwt staatsschuld op wanneer het meer geld uitgeeft dan het binnenkrijgt, en ter dekking van dat tekort, zal de belastingdruk worden opgevoerd of er wordt een staatslening uitgegeven.

In Nederland geeft een agentschap van het ministerie van Financiën, deze schuldbewijzen, de zogenaamde staatsobligaties, uit. Gedurende de vastgestelde looptijd, wordt aan de houder een vastgestelde rente betaald, en op de einddatum betaalt de staat je de lening terug. 

Hoewel de uitgifte van staatsleningen doorgaans geruisloos aan het gros van de Nederlanders voorbijgaat, kunnen ook particulieren (staats)obligatie “kopen” of soms wanneer ze bijvoorbeeld via een mixfonds beleggen, deze in hun ‘mandje’ terugvinden. 

Gezien de enorme bedragen zijn het vooral de banken en institutionele beleggingsfonds, die dat doen. Deze instellingen dienen ter verzekering van de uitgegeven lening een onderpand van overeenkomstige waarde in de vorm van CBO’s (een Collateralized Bond Obligation is een investment-grade obligatie die wordt gedekt door een verzameling van junk bonds, die op zichzelf doorgaans niet investeringswaardig zijn, maar omdat de verzameling bestaat uit verschillende soorten obligaties van verschillende emittenten (uitgevers/banken) omvat, en volgens de financiële autoriteiten voldoende diversificatie bieden, toch als "investeringswaardig" te worden beschouwd ?), over te dragen aan een zogenaamde CBC (covered bond company).

Rijke landen worden kredietwaardiger beschouwd en krijgen daarom gunstigere rentetarieven dan arme landen. Regelmatig worden er, wanneer de rentevoorwaarden op enig moment gunstiger zijn, nieuwe staatsleningen uitgeven om op die manier een staatslening met een minder voordelige rente af te kopen. In een groeiende economie met een beteugelbare inflatie kan een land dat doen zonder verlies te lijden. 

Ook op dit niveau worden de rijken rijker en de armen armer. In de praktijk betekent het vooral dat rijke landen meer kunnen lenen, dus grotere schulden hebben, maar dat die schuld hen minder kost dan de arme landen. 

Overigens worden deze rentetarieven regelmatig gebruikt als instrument om invloed uit te oefenen op (de politiek van) minder rijke en arme landen, zoals we hebben kunnen zien in het geval Griekenland tijdens de bankencrisis, maar ook elders in de wereld.

Niettemin zouden, afgaande op de totale mondiale staatsschuld (van alle landen wereldwijd) de betrokken banken gezamenlijk een totaalbedrag van 

$ 59.939.239.807.889 

moeten hebben overgedragen aan hun zogenaamde CBC’s. Maar is dat ook werkelijk zo ?

De bankencrises heeft het falende mechanisme blootgelegd volgens welke risicokapitaal wordt “verzekerd”. Ook toen was als onderpand waardepapier (CBO’s in de vorm van o.a. hypotheek, verzekeringen, aandelen en derivaten) overgedragen aan de CBC’s, waardepapier dat in feite qua waarde allerminst stabiel bleek.

Stelt je bijvoorbeeld voor, dat je als tegenwaarde voor de (beleggings-)hypotheek van je huis, dat 500.000 euro koste, 500 aandelen ter waarde van 1000 euro als onderpand hebt aangeboden. Nu blijkt dat na verloop van tijd je aandelen in waarde afnemen. Je bankier belt je op met de mededeling dat de waarde van je onderpand, de waarde van je hypotheek niet meer dekt, en of je dat maar even wil regelen. Als je dat niet kunt, moet je je huis verkopen.

De bank vindt dat niet leuk, omdat jouw huis voor het nog niet afgeloste gedeelte, onderdeel is van de waarde van de CBC van die bank, maar omdat jij slechts een sardientje in een school van miljoenen bent, zal de bank niet met de ogen knipperen. 

Echter, wanneer dat honderdduizenden mensen tegelijkertijd overkomt, dan worden banken wel onrustig. De huizenmarkt zal overspoeld worden met aanbod, de huizenprijzen zullen onderuitgaan, en de waarde van de CBC’s komt enorm onderdruk te staan. 

In 2007 werd dat wereldwijd goed duidelijk toen honderdduizenden Amerikanen als gevolg van een rentestijging hun hypotheek niet meer konden betalen, zij moesten massaal hun huizen verkopen waardoor de huizenmarkt instortte en banken, wereldwijd, in de problemen kwamen omdat de tegenwaarde, het onderpand overgedragen aan hun CBC’s, bij lange na niet meer voldoende was om het uitgeleende geld te verzekeren. 

Daarnaast bleken veel banken voor verschillende leningen ook nog eens voor verschillende CBC’s dezelfde CBO’s als garantie te hebben opgevoerd. Graag beveel ik u ter zake de film over Synthetic CDO’s 'The Big Short' aan. 

Nadat het bankwezen en regeringen van de eerste schok bekomen waren, moesten de burgers de banken redden, anders, zo werd er gedreigd, zou je al je spaargeld kwijtraken. 

In plaats van dergelijke praktijken direct volledig te verbieden, kwam het IMF, de spin in het web van de financiële wereld, niet verder dan de drempel van dergelijk speculatief kapitaal een tikkeltje op te schroeven, met als gevolg dat de wereld nog steeds en onverminderd het risico (?) loopt van een wereldwijde financiële meltdown. Of is ook dit bewust gestuurd beleid ? Is de meltdown het doel ? Wordt dit fase 6 ? 

Wereldwijd smijten regeringen met ‘geleende’ miljarden, hetgeen al maar meer wordt zeker nu men ook ten behoeve van het op gang houden van de economie die door de wereldwijd opgelegde coronamaatregelen tot stilstand lijkt te komen, en daar nog eens miljarden miljarden achteraan komen om de uitstoot van CO2 terug te dringen, als fanatieke klimaat-egotisten als Timmermans c.s. hun zin krijgen. Niemand lijkt zich af te vragen hoe de nu al 7,6 miljard dollar per wereldburger ooit nog kan worden terugbetaald. En aan wie moet dat worden terugbetaald ? Aan de 1% mensen die samen al ruim 50% van alle rijkdom op de aarde bezit ?

In dat geval zou ik een meltdown zeer wenselijk achten, omdat deze alle meters op nul zou zetten, die van jou en van mij, maar ook die van banken en investeringsconsortiums, maar ook en vooral die van de 1%, of blijven die juist buiten schot ?

Waar gaat het over ?

Eind 2019 verschenen de eerste, ik kan nu zeggen; ietwat suggestieve berichten in de media over een voor de mens zeer besmettelijk killervirus dat zich via vleermuizen op een markt in het Chinese Wuhan, in pandemische mate over de wereld verspreidde. 

Inmiddels, ongeveer twee jaar later, wijst alles op de uitrol van een ruim van tevoren gepland draaiboek. 

Onder het motto, de eerste klap is een daalder waard, werd een wereldwijde angstpsychose gecreëerd. De MSM kwam met angstaanjagende berichtgeving over met het killervirus besmette mensen die op straat dood zouden zijn neergevallen, met beelden van af en aan rijdende ambulances bij ziekenhuizen, waarvan de gangen uitpuilden van de slachtoffers op brancards en waartussen het zorgpersoneel, gekleed in virus-resistente kleding, schijnbaar overbelast heen en weer liep.

Dat was toen, en dat was blijkbaar niets minder dan het bewust verspreiden van doodsangst. Letterlijk.

En het werkte.  

Vanaf dag 1, ruim twee jaar geleden, wordt het zorgvuldig voorbereide draaiboek minutieus uitgevoerd, met als ultiem doel 100% ‘vaccinatie’. 

Opmerkelijk.

Want hoewel de ‘vaccins’ in het gunstigste geval besmetbaarheid, besmetting en ziekenhuisopname enige tijd beperkt, doet niet alleen door de toenemende stroom berichten over bijwerkingen, maar tevens over de zonder prik verkregen natuurlijk immuniteit die ten minste zo goed beschermt, het idee opgeld dat het middel erger is dan de kwaal. 

Het afnemend effect van de prikken maakt de zogenaamde boosterprikken noodzakelijk, terwijl het middel, waarvan de inhoud angstvallig geheim wordt gehouden, en waarvan de fabrikanten ten aanzien van de gevolgen geen juridische risico’s lopen, het lichaamseigen immuunsysteem blijkt te verzwakken, waardoor gezondheidsrisico’s ten aanzien van reeds aanwezige pathologische aandoeningen (zoals met name kanker) toenemen en mensen steeds afhankelijk worden van kunstmatige immuniteit uit een spuit. 

Daarbij zullen we pas in de toekomst weten wat de eventueel risico’s van deze nog immer onvolledig geteste prikmiddelen voor de gezondheid of bijvoorbeeld de vruchtbaarheid op de lange termijn zullen zijn. 

Wereldwijd wordt blijkbaar alle inmiddels beschikbare kennis door de verantwoordelijke regeringsleiders (willens en wetens ?) genegeerd, het gevoerde beleid om tot een 100% ‘vaccinatiegraad te komen lijkt niets anders dan een georkestreerde psychologische oorlogvoering en wordt met iedere nieuwe maatregel bedreigender. Geen middel wordt gespaard, en verschillende verantwoordelijke politici sturen zelfs doelbewust aan op een schisma in de samenleving, door niet-geprikten en mensen die opkomen voor de bescherming van de lichamelijke integriteit, als asociaal (‘je doet het voor een ander’ ?) o.i.d. weg te zetten. 

En waarom ? 

Veel mensen schijnen door de eerste doodsangst in eerste instantie blind en doof te zijn geworden voor de incoherentie en disproportionaliteit van de maatregelen ter bestrijding van, zoals expert Jaap van Dissel heeft aangegeven een ziekte die vergelijkbaar is met de griep, mogelijk een stevige griep, maar nog steeds een griep met een marginale IFR van 0,15%.

De realiteit doet steeds meer mensen uit die angstpsychose ontwaken, al menen desondanks velen nog dat de maatregelen nog dienen te worden geaccepteerd vanwege de druk op de zorg. Maar ook dat argument verlies in sneltreinvaart zijn geloofwaardigheid nu duidelijk is dat in tegenstelling tot de noodzakelijke opschaling, Mark Rutte zijn jaren geleden ingezette afbouw van o.a. de IC’s de afgelopen 2 jaar onverminderd heeft doorgezet.

Je kunt, of moet, je afvragen; waarom ? 

Waarom is Australië vanwege een IFR van 0,15% veranderd in een gevangenis ? 

Waarom worden niet-geprikte politici vanwege een IFR van 0,15% uit het parlement in Letland geweerd ? 

Waarom krijgen kritische EU parlementariërs in Brussel vanwege een IFR van 0,15% slechts zwartgelakte pagina’s als zij vragen naar de inhoud van de ‘vaccins’ ?

Waarom is onder andere Oostenrijk vanwege een IFR van 0,15% veranderd in een politiestaat ?

Waarom wenst Nederland zich vanwege een IFR van 0,15% niet meer aan de Grondwet te houden ? 

Waarom worden Covid-kritische berichten en video’s vanwege een IFR van 0,15% geweerd of verwijderd van de sociale media ? 

Waarom heeft de media vanwege een IFR van 0,15%, de taak op zich genomen om onvermoeibaar de tegenstellingen in de maatschappij verder aan te jagen en uit te vergroten, de lezers te bestoken met aanstaande doem en verderf door o.a. numbers-games, om onvermoeibaar corona-critici zowel in de politiek als daarbuiten te ridiculiseren en stigmatiseren ? 

Met de dag worden de grenzen van de acceptatie door de politiek op geniale wijze opgerekt, het volk wordt langzaam maar zeker getemd door steeds één stapje vooruit te gaan en dan weer twee stapjes terug, allemaal vanwege een IFR van 0,15% ?

In veel landen wordt de bevolking, de horeca, de theaters, bioscopen, voetbalstadions en wat dies meer zij, aan het steeds strakker wordende lijntje gehouden, allemaal vanwege een IFR van 0,15% ?

Iedere weldenkende mens, in de politiek of daarbuiten, zou zich inmiddels toch eens moeten afvragen hoe proportioneel deze wereldwijde handelwijze van landsbestuurders is ? Hoe legitiem is dit beleid wanneer je in strijd bent met een virus met een IFR van 0,15%.

Want dat is toch waar dit om gaat ?

Laat de geschiedenis maar oordelen

Instinctief streeft ieder wezen op aarde naar overleven. Beslissing worden derhalve genomen om dit streven zo optimaal mogelijk te dienen. Zo hebben bijvoorbeeld sardientjes besloten om in scholen te zwemmen, vogels om in zwermen te vliegen, gnoes om in kuddes te leven en mensen om in steden te wonen, gestuurd door de collectieve opvatting dat dit een betere bescherming van hun collectieve leven oplevert in casu hun overleven optimaliseert. 

Dagelijkse beslissingen worden bewust of onbewust (instinctief), direct of indirect gewogen op overlevingskans, al waren de meeste mensen in ‘het Westen’ zich daar allang niet meer even bewust van. Nagenoeg alle levensbedreigende aspecten in hun leven waren door de inrichting van de hedendaagse maatschappij tot onder de directe bedreigingsgrens teruggedrongen. Honger en dorst waren uitgebannen, levensbedreigingen wettelijk verboden en ziekten leken vrijwel allemaal beheersbaar, ergo, het klimmen op een keukentrapje werd de grootste bedreiging van de mensheid. Tot 2 jaar geleden.

Wereldwijd sloeg de doodsangst toe, een reëel geachte doodsbedreiging in de vorm van een virus, verspreide zich in snel tempo over de aardbol. De even vuige als geniaal georkestreerde verspreiding van de levensbedreigende angst, werd de eerste weken gevoed met beelden van mensen die op straat dood neervielen, berichten en videootjes van wc-papier-hamsterende mensen overspoelde de media, de letterlijke doodsangst was er goed ingeheid en binnen drie maanden tijd was de bevolking rijp een (eerste) korte (?) lockdown te accepteren. Het ingenieuze scenario dat o.a. de Belg Van Ranst zo duidelijk uitlegt in zijn presentatie van 22 januari 2019, ongeveer 9 maanden voor de wereld Wuhan en Covid-19 leerde kennen, verliep zoals voorspeld. 

Een rare but narrow window of opportunity opende zich en het gros van de in doodsangst verkerende mensheid wist niet hoe snel zij zich erdoorheen moesten persen, in de veronderstelling dat dit de enige mogelijkheid was om zich het vege lijf te redden. Dat het toegangsbewijs voor dit smalle raam een prik van onbekende samenstelling is, met voor de langere termijn al even onbekende bijwerkingen, bleek geen enkel probleem, een volk in doodsangst is tenslotte als was in de handen van hun leider, en dus werd er geprikt dat het een lieve lust was. 

Nu, twee jaar later, begint bij veel mensen het gezonde verstand geleidelijk de doodsangst te verdringen. De incoherentie van de maatregelen die in verschillende gevallen diametraal ten opzichte van elkaar staan, het goochelen met cijfers en percentages (numbers-games), een prik die los van bijwerkingen, besmetting en besmettelijkheid niet uitsluit en waarvan de werking zeer kortstondig blijkt, en dus boosterprikken nodig maakt. 

Van de in het begin beloofde vrijblijvendheid is nauwelijks meer iets over, de ene dwangmaatregel volgt in gestaag tempo de ander op, met als voorlopig dieptepunt de twijfelachtige eer die Oostenrijk te beurt valt, het verplicht stellen van de prik.

De vraag is of de leiders momenteel bewust revolte en chaos creëren, met het idee de afnemende doodsangst weer op te poken en, wanneer er ongeregeldheden gaan uitbreken, zich straks wederom te kunnen presenteren als de redders van de mensheid ervan uitgaande dat het gros van die mensheid hen inderdaad als redders zal ontvangen en uit lijfsbehoud opnieuw zullen buigen voor hun buitensporige eisen.

Of hebben de portiers van the rare but narrow window zich te snel rijk hadden gerekend ? Ging het scenario uit van een volledige en totale onderwerping van het volk, voorzag het scenario niet in een awakening en moet er nu geïmproviseerd worden met alle voorhanden zijnde middelen, moet alles nu op alles worden gezet om de groeiende groep mensen die zich niet door angst hebben laten leiden, alsnog desnoods met geweld door the rare but narrow window te persen, terwijl deze window zich begint te sluiten ?

Uiteraard is het een kwestie van tijd, tijd om te zien dat de geschiedenis zich opnieuw heeft herhaald, op een schaal die evenredig is met megalomanie van de zichzelf steeds verder overschattende mens. 

Het is logisch dat zij die deze biggest crime in human history bedachten, zij die ermee instemden en zij die het uitvoeren, niet wensen te horen van een tribunaal. 

Steker nog, zolang zij in hun onovertroffen egotisme menen hun zinkende schip nog door the narrow window de haven in te kunnen loodsen, zullen zij blijven volharden en zelfs hun repressie opvoeren, juist om dat tribunaal te ontlopen, tot het moment dat the narrow window met alle verwoestende gevolgen van dien uit zijn sponningen barst, waarna de schade kan worden opgemaakt, de slachtoffers kunnen worden betreurd en de schuldige worden berecht.

Het is echter aan de mensen zelf om te bepalen hoelang zij dat gaan laten duren, hoelang ze zich nog laten bang maken, hoog zij de schade laten oplopen en hoeveel slachtoffers zij wensen te betreuren.

Dat mensen mij een complotdenker en een wappie noemen, die het voorgaande overdreven en zelfs dwaas vinden en menen (hopen ?) dat het allemaal wel zal loslopen, is voor mij geen beletsel te blijven vechten voor ongeconditioneerde vrijheid, ook wanneer zij daar achteraf eveneens van profiteren, want voor echte vrije mensen zoals ik, is leven zonder vrijheid geen leven. 

The 'rare' but narrow of opportunity

De mens is te dom voor zijn brein. Het gevolg is dat de mens gedurende zijn ontstaansgeschiedenis en ontwikkeling, letterlijk iedere generatie opnieuw, steeds weer dezelfde fouten maakt. De mens leert niets van zijn fouten. Af en toe ontdekte een mens wat handigheidjes zodat even later de mensheid diezelfde fouten op een grotere schaal, met meer slachtoffers en steeds grotere vernietiging opnieuw kan maken, en dan noemt de mensheid dat in zijn ongeëvenaarde arrogantie voortuitgang.

Modern hersenonderzoek toont aan dat de vermeende superioriteit van het menselijk brein ten aanzien van andere zoogdieren op zijn minst nogal twijfelachtig is. Uit Israëlisch onderzoek van professor Yaniv Assaf, tijdens welk hij door middel van RMI-scans de hersenen van 130 verschillende soorten zoogdieren, van muizen via onder andere dolfijnen tot mensen heeft onderzocht, blijkt dat hersenconnectiviteit - de efficiëntie van informatieoverdracht door het neurale netwerk - niet afhangt van de grootte of de structuur van een specifiek brein. Dat de efficiëntie in alle 130 onderzochte zoogdierbreinen gelijk is en dat ook in al die breinen het compensatiemechanisme, een regulatie van de activiteit in de afzonderlijke hersenhelften, wanneer beide hersenhelften met elkaar communiceren, optreedt. 

Het meest essentiële verschil tussen de mens en de ander (zoog-)dieren is waarschijnlijk, juist als gevolg van dat superieur geachte brein, ‘s mens zelfoverschatting. 

De menselijke geschiedenis is weinig anders dan een ononderbroken aaneenschakeling van opkomsten van megalomane heersers en hun wereldrijken, uiteraard gevolgd door het onherroepelijke verval daarvan; Egyptische farao’s, Griekse, Babylonische en Perzische koningen en keizers, de Macedoniërs van Alexander de Grote, de Romeinen met hun caesars, gevolgd door Ostrogoten, Franken, Lombarden, Byzantijnen en Osmanen, in een ritme even onvergankelijk als dat van eb en vloed. 

Een lijst maken van alle heersers en tirannen uit de wereldgeschiedenis, die elkaar in bloeddorst voor de goede zaak nauwelijks overtreffen, is praktisch onmogelijk, deze zou onmetelijk lang worden. 

Enkele uitverkorenen ‘beroemdheden’, zoals onder meer Caligula, Ivan de verschrikkelijke, Attila de Hun, Napoleon Bonaparte, Joseph Stalin, Adolf Hitler, Mao Zedong, Pol Pot, Idi Amin en Saddam Hoessein, zijn inmiddels verfilmd romantisch amusement en derhalve bij het gepeupel waarschijnlijk wel bekend. 

Letterlijk en figuurlijk ontelbaar zijn zij die het zonder de roem van Hollywood moeten stellen, en dus niet of nauwelijks bekend; de Ottomaanse sjeik Ibrahim I, Jean-Bédel Bokassa, Saparmurat Niyazov, Mengistu Haile Mariam, Yakubu Gowon, Enver Pasja, Kim Il-sung, om er maar enkele te noemen. 

Vervolgens dient de lijst nog te worden aangevuld met alle al dan niet naamloze religieuze egotisten, vanaf de eerste Incabeschaving (?) tot en met de huidige pausen, ayatollahs, rabbijnen en wat dies meer zij, die menen op goddelijk bevel te mogen (laten) moorden, voor de goede zaak. 

Zelfoverschatting is overigens niet slechts beperkt tot heersers en tirannen, sterker nog, het succes van hun zelfoverschatting is overwegend direct en onlosmakelijk het gevolg van de zelfoverschatting van het overheerste en getiranniseerde gepeupel. De primus inter pares van het gepeupel, zal ten gunste van de leider het gepeupel beteugelen, met graagte een onderknuppel zijn, die gedreven door de hoop uit te kunnen stijgen boven de rest en de beloningen te ontvangen die daaraan verbonden zijn, zich vaak nog wreder gedraagt dan de despoot zelf. 

Iedere generatie wijst met de hoogmoed van de jeugd, zich superieur achtend lachend, naar de voorgaande generatie, in de oprechte veronderstelling wel van het verleden te hebben geleerd, beter en slimmer te zijn dan al die ouderwetse boomers die het zich allemaal hebben laten welgevallen en het allemaal zover hebben laten komen.

En even gemakkelijk vallen nieuwe generaties iedere keer weer ten prooi aan de propaganda van de heersers van de nieuwe tijd. Heersers die zich door hun verkregen rijkdom superieur achten aan het gepeupel, tirannen die zich eerst over de rug van het gepeupel hebben verrijkt, daarmee hun posities hebben bestendigd en verstrekt, en nu menen dat zij het gepeupel de weg naar het geluk wel kunnen wijzen.

En geef ze eens ongelijk deze heersers. Niet dat hun heerschappij lang zonder kritiek zal blijven, zeker niet, maar zij kennen de geschiedenis beter dan de horigen van iedere nieuwe generatie, die op zijn beurt weer verlangend op verlossing wacht en daarom in gloedvolle verwachting zelfs enthousiast meehelpt de eigen noodlottige toekomst te bouwen. De heersers weten dat het enthousiasme van iedere nieuwe generatie gepeupel deze lang genoeg blind zal maken voor de oude valkuilen, ten minste lang genoeg om opnieuw hun rijkdom te vergroten en hun posities verder te bestendigd. Zij weten zelfs dat wanneer er kritiek zal komen, deze uiteindelijk weer zal verstommen, indien nodig door een harde hand, ze weten dat het geduld van het gepeupel op zal raken, en ze weten zelfs dat het lamgeslagen gepeupel onderdanig de vredigheid van hun onderwerping als een gunst in ontvangst zal nemen. 

En ook nu is er weer een groepje zichzelf overschattende mensen (een pleonasme derhalve), dat het gepeupel wenst te leiden naar hun verlossing. Een groepje egotisten dat werkelijk gelooft in zeldzame smalle vensters van mogelijkheden, dat misschien heel zeldzaam en positief klinkt, maar niets anders is dan een herhaling van zetten zoals de geschiedenis aan de oplettende mens had kunnen leren. 

Voor de zoveelste keer zijn in de geschiedenis zijn onderknuppels wereldwijd drukdoende met hun verlossende taak, en voor de zoveelste keer is het momentum voorbij, de vloed heeft zijn hoogste stand bereikt, the ‘rare’ but narrow window is zich voor de zoveelste keer aan het sluiten.

Niettemin, voor de zoveelste keer in de geschiedenis, blijven de onderknuppels nog krampachtig proberen de immer luidruchtiger wordende protesten van het gepeupel te smoren, al is de geest inmiddels uit de fles. Voor de zoveelste keer in de geschiedenis is de kans vrijwel 100%, dat dit besef pas tot de onderknuppels zal doordringen als de chaos, die deze keer mogelijk nog erger zal blijken dan ooit tevoren, compleet zal zijn, wanneer de onderknuppels eindelijk eens omkijken naar de ravage die zij hebben aangericht, naar het onnoemelijke aantal slachtoffers van hun ‘verlossing’, kortom de vernietiging die zij de mensheid hebben toegebracht, uit naam van de heersers en tirannen, die zelf voor de zoveelste keer in de geschiedenis, het slagveld allang verlaten hebben. 

Geen dier die dergelijke domheid toont, dat kan alleen de mens.

 

Kritiek verboden ?

Overwegend brengt de televisie nog slecht ouderwets entertainment. 

Onder het mom van duiding, worden er in actualiteitenprogramma’s en zelfs het (NOS) journaal alleen gekwalificeerde meningen gedebiteerd, zijn talkshow’s verworden tot propaganda kanalen voor diezelfde gekwalificeerde meningen, die zelfs in ‘satirische’ programma’s, spelletjesprogramma’s en quizzen, kunstig tussen de regels door wordt geweven. 

De enkeling met een afwijkende mening, die wel voor de camera maag verschijnen, wordt geconfronteerd met een populistisch mediamiek fenomeen. 

Ga je erop in, dan betreed je een slangenkuil, waar je al spitsroede lopend een spervuur van niet aflatende aanvallen van de gespreksleider en de andere gasten moet pareren, in de hoop dat je voldoende tijd geboden krijgt om je antwoord te geven zonder niet constant te worden onderbroken. 

Ga je er niet op in, dan zal men u lafheid verwijten.

Aspirant omroep Ongehoord Nederland, die een kritisch tegengeluid wil laten horen, wordt inmiddels ruim twee jaar op alle mogelijke én onmogelijke manieren tegengewerkt. Zelfs de mogelijkheid van censuur op basis van vermeende extreme denkbeelden die de omroep mogelijk gaat uitzenden, wordt onderzocht. 

Het zou voor de kritiekloze televisiekijkers, die hun mening bijna uitsluitend baseren op de ‘informatievoorziening’ van de vrij beschikbare Nederlandstalige tv-kanalen, aangevuld met wat bevestigende meningen uit hun Facebook-, Insta-, Twitter- of andere SM-bubbel, een openbaring kunnen zijn, wanneer iemand met een afwijkende mening aan het woord kan komen, zonder impliciet of expliciet voor nazi, fascist, racist of dergelijke te worden weggezet. 

Verwonderlijk is de angst voor Ongehoord Nederland uiteraard niet. Martin Bosma heeft al eerder aangetoond dat sinds enige tijd het omroepbastion hoegenaamd een dependance is van D66, en dat men toegang tot dit bastion slechts wenst te verlenen aan adepten van de bijbehorende ideologie. 

Dat een degelijk gekleurde organisatie gefinancierd wordt met belastinggeld, is een gotspe, en dat dat voorlopig het geval zal blijven des te meer, hetgeen overigens aantoont dat de heersende macht de bestaande situatie wel prima vindt, ergo, dat zij voordeel geniet van deze onevenwichtigheid. 

De invloed van de televisie is nog immer angstaanjagend groot, al lijkt deze langzaam iets te verbrokkelen. Tegelijkertijd worden de tegenstellingen op SM steeds groter en worden deze in ieders kleine bubbel steeds feller uitgevochten, waarbij het ‘goede’ voorbeeld wordt gegeven door de politiek, waar opmerkelijk genoeg de populariteit van Mark Rutte, ondanks de publieke verontwaardiging over onder andere het toeslagenschandaal, gelijke tred houdt met diens leugenachtigheid. 

We leven, zeker voor antropologen, in een heel interessante tijd, het menselijk opportunisme, ieders persoonlijke weegschaal van angst en verlangen, viert hoogtij. 

De meest angstige proberen uit eigen belang hardnekkig anderen te overtuigen dat het gemeenschappelijk belang in ieders belang is, hiertoe voorgegaan door een Pabo-student die het tot minister heeft geschopt en een personeelsmanager die geschiedenis studeerde en die als minister-president al ruim 10 jaar het hele land voorliegt en belazert.

Zij die hierop de zere vinger wensen te leggen, worden zoveel mogelijk genegeerd, wanneer het niet anders kan, geridiculiseerd en wanneer dat niet voldoende is, gedemoniseerd en het ultieme platform daarvoor is vooralsnog de televisie, waar onder het mom van informatievoorziening, de kritiekloze televisiekijker, zonder dat deze zich dat realiseert, wordt geïndoctrineerd. 

Deze onheuse derhalve laakbare symbiose tussen politiek en media onderhouden en versterken elkaar en daarom oordelen diezelfde politiek en diezelfde media, een luis als omroep Ongehoord Nederland in de pels, zeer ongewenst. Opmerkelijk, want juist in een stabiele democratie zou de politiek niet bang hoeven zijn voor een luis, en sterker nog in een stabiele democratie zou de eerlijke onverschrokken media een dergelijke luis juist met alle egards verwelkomen. 

 

Briefje aan Hugo de Jonge,

Een numbers-game is schaapjes tellen voor het slapen gaan.

Op 4 november twitterde jouw account een draadje, met de bottom-line; 

“Dus. Vaccineren werkt. Haal die prik.”

Maar werkt die prik echt Hugo ? Hoe goed werkt een prik als je de geprikten moet beschermen ? 

Even vooraf. We hebben het over een prik, die een ziekte met een nogal marginale IFR van 0,15% (ook volgens Van Dissel vergelijkbaar met de griep) - welke alleen op de A-lijst is gezet omdat 103 Kamerleden vinden dat jij dan je regels gemakkelijker aan het volk kan opleggen/afdwingen en handhaven - moet bestrijden. 

Verder spreek ik zelf graag van prik in plaats van vaccin, omdat er geen entstof van het (nog immer niet geïsoleerde) virus in de spuit aanwezig schijnt te zijn. 

Graag had ik van jou eens antwoorden Hugo. 

Vanwaar die angst voor ongeprikten, wanneer volgens jou ‘vaccinatie’ de kans verkleint dat je besmet raakt met corona, en dat wanneer je het virus toch krijgt je meestal niet ziek, of maar een beetje ziek wordt ? 

En dat de kans op ziekenhuisopname 17x en op IC-opname 33x kleiner is ? Volgens jou beschermen de vaccins voor zo’n 94% tegen ziekenhuisopname; er wordt slechts een fractie van de hele grote groep gevaccineerden zo ziek dat ze in het ziekenhuis komen. 

Laat de in de bovenstaande tweet gemarkeerde zin eens op je inwerken;

"In de teststraten en in de ziekenhuizen zien we steeds meer gevaccineerden. Niet omdat de vaccins niet werken, maar omdat al 87% van de volwassenen is gevaccineerd. Dat zijn vele miljoenen mensen meer dan de kleine groep die niet is gevaccineerd."

En deze;

“Ook nu ziekenhuizen meer gevaccineerden zien, staat vast dat meer gevaccineerden leidt tot minder ziekenhuisopnames.”

Is het niet logischer te veronderstellen dat als de prik zou werken, gevaccineerden zich nooit vanwege coronabesmetting bij het ziekenhuis zouden hoeven melden ?

Maar los daarvan. Hoe kan de druk op de zorg toenemen, terwijl de vaccinatiegraad (misschien langzamer dan voorheen) nog immer toeneemt en volgens jou sowieso veel hoger is dan de aanvankelijk door jou gestelde 70%, terwijl je tegelijker beweert dat meer gevaccineerden tot minder ziekenhuisopname leidt ? 

Misschien wil je zo vriendelijk zijn de door jou gebruikte metafoor eens aan mij uit te leggen, ik begrijp er werkelijk niets van, terwijl ik zonder onbescheiden te willen zijn, mij niet dommer acht dan jij.

Niet dat ik van jou enig (zinnig) antwoord verwacht, waarschijnlijk heb je die niet, en geloof je in je eigen (?) onzin, of misschien voer je slechts orders uit zonder aan de juistheid daarvan te (mogen) twijfelen. In beide gevallen ben je een onderknuppel, en wat mij betreft een bedreiging voor de democratie en zelfs voor de mensheid.

Het feit dat jij als gelovige en lid van een kerk, vindt dat de woorden van Ds. Visser onrecht doen aan het geloof, wijst op een nog grotere hovaardigheid, dan waar je nu al regelmatig blijk van geeft. En hoewel ik ondanks de poging mij religieus op te voeden, geen gelovig mens ben geworden, meen ik voldoende van die poging te hebben meegekregen om mij nu af te vragen waar jij de rust vandaan haalt om ’s nachts te slapen, of doe je dan een numbers-game ? 

ps Nog even over de laatst tweet van jouw draadje.

Wil je mij ook eens de cijfers geven van de afgelopen maanden ? En straks ook die van november en december ? 

 

De kunst van het weglaten

De ongelimiteerd demagogie uit de pen van ene Maarten Keulemans spat weer van De Volkskrant af.

Even vooraf. We hebben het over een prik, die een ziekte met een nogal marginale IFR van 0,15% (ook volgens Van Dissel vergelijkbaar met de griep) – welke alleen op de A-lijst is gezet omdat 103 Kamerleden vinden dat je dan je regels gemakkelijker aan het volk kan opleggen/afdwingen en handhaven - moet bestrijden. 

Verder spreek ik zelf graag van prik, omdat er geen entstof van het (nog immer niet geïsoleerde) virus in de spuit aanwezig is. 

Hoe vaak je iemand besmet doet uiteraard helemaal niets af aan het feit dat geprikten nog immer besmettelijk zijn, het is alsof het artikel de lezer wil doen geloven dat het ook mogelijk is om maar een beetje zwanger te zijn ! 

Maar nog los daarvan, men gaat voorbij aan de afbraak van het immuunsysteem (artikel van het Salk Instituut; “The novel coronavirus’ spike protein plays additional key role in illness”, gepubliceerd op 30 april 2021) die de prik veroorzaakt, alsook aan de zeer beperkte effectiviteit van de prik, welke met alle mogelijke gevolgen in de toekomst van dien boosters noodzakelijk maak, terwijl anderzijds de informatie over het aantal/percentage besmette geprikten, met name in ziekenhuizen, op IC’s van de overledenen, angstvallig uit de media wordt weggehouden. 

En datzelfde geldt overigens voor de informatie/cijfers over de natuurlijke immuniteit van ongeprikten, na besmetting met corona. 

Dat de steeds wisselende aannames waarop de regering zijn (?) zwalkend coronabeleid baseert, weinig consistent zijn, moge inmiddels iedereen wel duidelijk zijn, maar juist gezien dat regeringsbeleid in het geval van dit zogenoemde killervirus, is het feit dat geprikten met een QRcode nog steeds kunnen besmetten, maar niet hoeven te testen, ronduit moorddadig te noemen.