ESTAFETTE..?

Nu langzamerhand de meeste complottheorieën worden bewaarheid, neemt mijn scepsis over de ontwikkelingen in de politiek, zeker in de Nederlandse, hand over hand toe.

Juist bij partijen die het meest hebben geprofiteerd van de twaalfjarige kaalslag die het fanatieke WEF-lid Mark Rutte (uit naam van het klimaat, de migratie en de oorlog) in Nederland heeft uitgevoerd, kondigt de ene na de andere rat haar of zijn afscheid uit de politiek aan. Het roept bij mij de vraag op of zij werkelijk het zinkende schip verlaten of dat Nederland andermaal voor het politieke lapje wordt gehouden ? 

Eerst wordt BBB (door mij ooit als Build Back Better hertaald, wat mij een twitter/X-blokkade van Lientje opleverde) landelijk de grootste partij bij de Statenverkiezingen. Lientje probeert vervolgens de geit en de kool te sparen en daarmee lijken de boeren met minder genoegen te moeten nemen dan het spreekwoordelijke halve ei.

Vervolgens valt het kabinet en beginnen de speculaties over Premier Lientje.

Lientje zegt last van vliegangst te hebben en doet er vervolgens heel lang (en geheimzinnig) over om een premiers kandidaat naar voren te schuiven.

En dan hocus pocus, tovert Pieter Omtzigt Nieuw Sociaal Contract uit de hoge hoed, een gloednieuwe partij met een naam die evenwel direct associaties oproept met de Davos Agenda2023 van het WEF.

Het nieuws bracht Lientje ertoe om Pieter via twitter/X van harte te feliciteren met zijn nieuwe partij en hem veel succes te wensen, zelfs wanneer de stemmen ten koste van BBB zouden gaan.

Het komt mij voor als een goed geregisseerd toneelstuk van globalistische signatuur om de Nederlandse kiezers zand in de ogen te strooien, waarbij Lientje en Pieter nu al als dé alternatieve tandem voor de politieke toekomst van Nederland worden gedoodverfd.

 

De komende Nederlandse verkiezingen zullen voor de globalisten vrijwel altijd een Happy End hebben, omdat er m.i. politiek niets zal veranderen.

Met hulp van de media worden de enige twee EU-kritische partijen van betekenis, FvD en PVV, al zodanig gedemoniseerd dat de immer slecht geïnformeerde en weinig kritische kiezer Lientje en Pieter als twee goede alternatieven zullen zien.

Echter, Lientje en Pieter zijn nauwelijks EU-kritisch, zij zullen zich nooit voor een Nexit uitspreken en daarmee Nederland geketend blijven houden aan de internationale ((EU/WHO/NAVO/VN) verdragen die Nederland steeds verder uithollen, ergo de door de globalisten aangewezen richting blijven volgen.

 

Verder neemt met Nieuw Sociaal Contract de versplintering in het politieke landschap nog weer verder toe, hetgeen naar ik vrees - en waarschijnlijk tot grote afgunst van Sigrid Kaag - zal leiden tot niet alleen de eerste vrouwelijke premier van Nederland, maar tevens de eerste Nederlandse premier met een dubbele nationaliteit, een ongekende politieke non-valeur die met haar tassendraagsters blind het globalistische scenario zal blijven volgen.

 

Dus tenzij de Nederlandse kiezers tijdig ontwaken uit hun apathie, zal Nederland in beide gevallen vanaf 23 november worden geregeerd door een WEF-aflossing van de vier kabinetten Rutte die de globalistische dystopie compleet zal maken, in welk geval ik u hierbij vast een Happy Reset wens.

 

 

Beste 'Wouters' van Nederland,

Laat ik beginnen met je te zeggen dat ik van mening ben dat het menselijk denkvermogen, zijn intelligentie, ernstig wordt overschat en in het kielzog daarvan de zogenaamd beschaving, die benaming niet verdient. Het geheel van zaken is een complex geheel geworden en om dat uit te rafelen ben ik al enige tijd bezig een schrijfwerkje te doen, waarin ik een en ander probeer te doorgronden. Aspecten daarvan zullen in dit schrijfwerkje kunnen worden teruggevonden, niettemin zal ik proberen het hier toe te spitsen op de EU, meer bepaald een vertrek uit die EU, kortom Nexit. 

 

Verslijt mij niet voor een communist, als ik zeg dat het huidige wereldwijd populaire economische systeem, gebaseerd op het kapitalisme, sleets is gebleken en (mondiaal uiteraard) vervangen zou moeten worden. Dat systeem indachtig durf ik te stellen dat, zoals ik later nog zal betogen, het in onze maatschappij uiteindelijk altijd de burger is die betaald, daar kunnen we het toch over eens zijn, hoop ik.

 

Mijn letterlijk, jeugdige vreugde ooit, inzake een samenwerking tussen de Europese landen, is door de jaren 180° gedraaid, omgeslagen in een zich steeds diep wortelende aversie tegen het moloch dat, contradictoir als het moge klinken tegelijkertijd impotent en machtswellustig blijkt, het minstens even gevaarlijke, povere en derhalve teleurstellende resultaat is van een ruim zestigjarige (voor de burgers zeer kostbare) “samenwerking”.

Het eenvoudigste argument voor een #Nexit zou zijn, dat er geen enkel argument is tegen een Nexit of (klein nuanceverschil) voor het blijven in de EU. Sterker nog, de #EU brengt ons, en dan bedoel ik de (Nederlandse) burgers, geen voordeel en kost hen wel heel veel geld en dat nog los van de zogenaamd nettobetaling verschuldigd voor het Nederlandse lidmaatschap van de EU.

 

Pro-EU’ers beginnen hun betoog overwegend met het argument dat de EU oorlogen voorkomt, maar dat is een non-argument (zie de proxy-oorlog die de VS op kosten van de EU voert in Oekraïne), al was het maar omdat er geen parallelwereld bestaat waarin we de huidige oorlog/vrede situatie kunnen bekijken, indien er geen EU zou zijn. Het is zeer aannemelijk, dat zonder een EU er in Europa nu vrede zou heersen, omdat de huidige vrede niet zijn oorsprong vindt in het bestaan van de EU, maar vooral in de economische mondialisering die (eveneens op kosten van de burgers) de rijkdom van de elite vergroot.

Daar waar vroeger industrieën regionaal of nationaal gebonden waren, en er in een oorlog bij de vernietiging van een buurland geen “eigen” productiemiddelen werden vernietigd, is dat de laatste decennia door de mondialisering niet meer het geval. De kans jezelf economisch/industrieel in je voet te schieten wanneer je een ander land vernietigd waar jij zwaar geïnvesteerd hebt in productiemiddelen en/of grondstoffen, is tegenwoordig vele malen groter en gezien de waarde die ‘de politiek’ hecht aan ‘banen’, probeert men internationale conflicten liever diplomatiek op te lossen - zelfs als in een betreffend land de mensenrechten met voeten en meer worden getreden - hetgeen volledig los staat van de EU, juist in een tijd waarin de lobby het kompas is waarop de (internationale) politiek vaart.

 

Andere argumenten zijn even weinig valabel en komen vrijwel allemaal samen op; het goedkoper (en veiliger ?) zijn van producten, door betere prijsafspraken (lees = importbeperkingen ten aanzien van niet aangesloten landen die daardoor kunstmatig duurder worden gemaakt) als gevolg van handelsovereenkomsten. Terwijl Timmermans cs ons de greendeal opdringt, hebben zijn EU-collega’s de prijs van Chinese (veel goedkopere) zonnepanelen voor ons aangepast met importheffingen en dwingen zo de burger ten koste van zijn portemonnee/koopkracht de interne markt van de EU te steunen.

 

À propos, ik weet niet of je onlangs iets in een ander EU-land hebt gekocht, maar los van verlegde BTW voor bedrijven, is dat voor een burger vaak een horde. Ik woon in Frankrijk en kocht een auto van een Nederlandse particulier. Ik moest de auto importeren !? Wat nou vrij verkeer van personen en goederen ?

En nu ik het er toch over heb, een zogenoemd Europees paspoort, is slechts alleen Europees in naam, of men moet de vertalingen in het paspoort bedoelen. Je kunt een paspoort buiten je vaderland slechts verkrijgen bij een ambassade. In mijn geval moet ik 1.000 km rijden om een nieuw paspoort aan te vragen…

 

De totale (on-)kosten die gemaakt woorden voor de sinds de Brexit 705 EU-parlementsleden, nog los van de debiele, 103 miljoen Euro per jaar kostende verhuizing ieder maand naar Staatsburg, die ooit werd afgedwongen door een voormalige Franse president en welke door Macron uit eigen belang en Franse nationalistische trots opnieuw bestendigd werd, de enorme kosten van de ongeveer 40.000 mensen die de organisatie telt, de huisvesting zowel van “de vergadering” als de daarvoor werkzame mensen en de “pied-à-terre’s” van de diverse EU-parlementsleden, en al het wachtgeld dat aan types als Frans Timmermans wordt betaald, zijn al astronomisch (maar ondanks alle “transparantie” onvindbaar) zeker wanneer je bedenkt dat een aanzienlijk aantal van de EU-parlementariërs regelmatig overdag niet aanwezig is maar, om hun dagelijkse aanwezigheid premie te kunnen incasseren, tegen het vallen van de avond de draaideur in- en uit loopt, en passant de prikklok bedienend, zonder werkelijk iets te hebben bijgedragen aan Europa en meer bepaald aan haar burgers. Veel EU-parlementsleden en EU-medewerkers houden zich onledig met het bezoeken van de bijna dagelijks georganiseerde tentoonstellingen waar gratis eten en drinken wordt geserveerd, terwijl de meesten niet of nauwelijks een idee hebben wie de “artiest” is.

 

Het democratisch gehalte van de EU is, gezien haar opzet en functioneren (?) op zijn minst bedenkelijk, al was het slechts de alarmerend lage interesse/betrokkenheid van de EU-burger ten aanzien van de strapatsen van hen in het verre Brussel en de alarmerend lage opkomst bij EU-verkiezingen. Ondanks de, overigens toentertijd (opnieuw) relatieve ‘opwinding’ over een Brexit en dergelijke, kwamen er bij de laatste EU-verkiezingen slecht in 2 van de 27 aangesloten landen, meer dan 50% van de stemgerechtigden naar de stembus. Zeker, je kunt zeggen; eigen schuld dikke bult, moet je je er maar voor interesseren, maar dat acht ik een te gemakkelijk argument. Juist door de internationalisering van de politiek, raken burgers hun zicht daarop nog gemakkelijker kwijt en wordt hun invloed voortdurend geringer. Dat is (mede onder invloed van internationale verdragen) op internationaal niveau inmiddels al net zo marginaal als op regionaal en nationaal niveau, terwijl de politiek er ongeacht op welke niveau er voor de burger zou moeten zijn.

Men kan wel vinden dat “de burger” inmiddels ontwikkeld en geïnteresseerd genoeg zou moeten zijn, en als het politici zo uitkomt beweren zij dat ook - zoals ze net zo gemakkelijk van het teendeel uitgaan bij wetgeving - maar dat is utopisch. In dat kader kun je tevens opmerken dat de EU al die jaren nauwelijks iets heeft gedaan om hun/de politiek dichter bij de mensen te brengen. Juist het tegendeel blijkt waar.

 

Veel Europese burgers vergelijken ten onrechte het EP met hun nationale parlement, waarin de internationale partijleden van vergelijkbare fracties - of het nu liberalen, arbeiders, groen of wat dan ook zijn - onderling constructief met elkaar optrekken. De realiteit is anders. De binnen het EP gevormde “blokken” (officieel gevormd door nationale partijen die ieder op binnenlands gebied min of meer dezelfde ideologie (lijken) te hebben, zijn in de praktijk soms combinaties van zeer onlogische partijen. Veel Europese kiezers hebben geen benul van de onderlinge verdeeldheid tussen de fracties van de schijnbaar zelfde stroming waaruit deze blokken zijn samengesteld. Regelmatig blijkt er hooglopende discussie tussen bijvoorbeeld de socialisten uit Griekenland die het niet eens zijn met de Franse of Duitse socialisten. Indien er in het EP consensus wordt bereikt, dan is dat dus overwegend slechts op gebieden als milieu, gezondheid en veiligheid, gebieden waarover (al dan iet door gebrek aan terdege kennis) nagenoeg iedereen het wel min of meer eens is. Op andere gebieden is het ieder voor zich en God (of Allah) voor ons allen, omdat hier overwegend het economisch nationaal voordeel (voor bedrijven, niet voor burgers) van belang is. Op het moment dat in 08 -`09 er sprake was van een economische crisis betrok iedere staat haar nationale stellingen. Met name in Frankrijk had vriend en vijand het over “Made in France” om de Fransen consumenten te stimuleren maar zoveel mogelijk Franse producten te kopen. Het was de opmerking van een politiek commentator die deze roep wat deed verstommen. Zij merkte op dat de Fransen dan geen Franse merken meer moesten kopen, omdat deze in het buitenland werden geproduceerd en geassembleerd, maar eerder een Toyota, want die werden wel in Frankrijk door Franse arbeiders gebouwd. Uiteraard is dat voor de Franse globalisten/elite/industriëlen vloeken in de kerk !

 

Er wordt in Brussel (en Straatburg) veel tijd en vooral veel belastinggeld verknoeit terwijl er van een eenheid nagenoeg geen sprake is.

Belastingbetalers uit de Noord-Europese landen financieren het afzetgebied in de Zuid-Europese landen voor de industrie. De winsten komen vloeien echter niet terug naar/komen niet ten goede aan, de belastingbetalers, maar deze wordt afgeroomd door de globalisten/elite/industriëlen, die regeringsleiders (tijdens WEF-uitjes) wijsmaken dat dit ten goede komt aan de werkgelegenheid c.q. de burger.

Het maakt niet uit of je Jesse Klaver heet of Frans Timmermans, maar geen van beiden is blijkbaar voldoende economisch onderlegd om te begrijpen dat de kosten voor welk (eventueel in hun ogen wereld reddend) doel ook, uiteindelijk steeds weer door de consument/belastingbetaler, derhalve de burger wordt betaald. Een kwestie van elementaire kapitalistische economie; de kostprijs plus BTW.

 

Sinds in 1958 de EEG is ontstaan uit de EGKS, is er ruim zestig (60) jaar voorbijgegaan waarin - ondanks het schrappen van de E van Economische - de EU verzaakt heeft te komen tot het regulariseren van zaken als minimumloon, uitkeringen, pensioenstelsels en -premies, belastingtarieven, ziektekosten en vergoedingen, verzekeringen en zo voort, kortom dingen die voor de burgers van een (echt) verenigd Europa van belang zouden (kunnen) zijn. Vooral dit feit, maar ook de perikelen rond bijvoorbeeld Euro-Bonds of sowieso het ontbreken van een gezamenlijke aanpak van de fop-pandemie, is exemplarisch voor de onderlinge verdeeldheid (het ontbreken van de zo gewenste eenheid) van de EU-landen, de Europese utopie. 

 

De Greendeal van de EU is een (financieel) allesverslindend gedrocht, dat opnieuw ten voordele van de globalisten/elite/industriëlen, de burgers in een financiële houtgreep neemt. Terwijl men in Duitsland is begonnen gas te subsidiëren, moet Nederland van het gas af. Wat je ook van gas mag vinden, van een geweldige Europese aanpak/eenheid is geen sprake. Door de proxy-oorlog die de VS op kosten van de EU in Oekraïne heeft ontketend om Rusland te onderwerpen, is energie-onafhankelijkheid voor de EU nu noodzaak, reden voor de globalisten/elite/industriëlen minder kritisch te zijn over kolencentrales, kernenergie en gas (dat nog steeds vanuit Rusland, maar nu via o.a. India en veel duurder naar Nederland komt) hetgeen je inmiddels ook terug kan zien in het EU energiebeleid dat de politieke marionetten in Brussel schoorvoeten over het voetlicht brengen.

 

Als groot voorstander van kleinschaligheid, zie ik de besliswaanzin vanuit Brussel met lede ogen aan, vooral wanneer ik zie/lees dat egotisten vaak geen besef hebben van de gevolgen van een door hen gestemde regel of wet, maar slechts omdat deze regel of wet op het eerste gezicht juist leek, zo deden de lobbyisten van de globalisten/elite/industriëlen hen geloven. Maar al te vaak blijkt dat zij niet werkelijk betrokken zijn bij de burgers, en geen benul hebben van de impact van hun beleid, maar slechts hechten aan hun/een idee.

Landen zijn ontstaan door de samenvoeging van voorheen autonome kleine naties/gebieden, een samenvoeging die vooral uit militair-defensief oogpunt ontstond, iets wat onder andere om de hiervoor uitgelegd reden een gedemodeerd argument is. Het beste is dat nu nog te zien in (de Bundes Republik) Duitsland, maar zeker ook in Italië en Frankrijk is daar nog lang spraken van geweest.

Zo kon het niet zo heel lang geleden (en wellicht zelfs nu nog) gebeuren dat de beide opa’s van een kind in Parijs, niet in het Frans konden communiceren, omdat de een slechts het Baskisch beheerste en de andere slechts het Bretons.

Europarlementariërs uit een ander buitenland, de plaatselijke historie elders in Europa niet kennen en derhalve geen flauw idee hebben wat er elders speelt, zitten in Brussel niet specifiek voor het welzijn van het handje vol rijstboeren in de Franse Camargue mochten zij al van hun bestaan afweten - ja in de Camargue wordt rode rijst geteeld en ja zij functioneren bijna volledig op Europese subsidie, omdat dit cultureel erfgoed bewaard zou moet blijven -, of voor de Nederlandse boeren, maar indien zij niet nog slechts ten eigen voordele bezig zijn, in het gunstigste geval slechts voor hun eigen nationale achterban.

 

Nederlanders zijn een slecht voorbeeld van “de gemiddelde Europeaan”. Terwijl het gros van de Nederlanders, soms al op zeer jonge leeftijd het buitenland bezoekt, zijn er honderdduizenden “Europeanen” die nog nooit of nauwelijks verder dan 100 kilometer van huis zijn geweest, en die in de strijd om hun bestaan iedere EU-maatregel (overwegend beperkingen en kostenverhogend) als een volgende tegenslag beschouwen, en voortdurend in het belang van de niet bestaande Europese eenheid, regels vanuit Brussel krijgen opgelegd door “politici” die hun globalistische eenheidsworst van toepassing hebben verklaard voor alle 445.000.000 inwoners van de EU !?

 

Over immigratie zal ik kort zijn, omdat ik niet begrijp waarom ‘we’ die mensen hier laten komen en niet helpen daar een stabiele economie op te bouwen, en in het geval van Niger met Emmanuel Macron voorop, zelfs de soevereiniteit schenden, daar waar ‘we’ Poetin inmiddels al anderhalf jaar voor aan de schandpaal nagelen. Door de problemen die de immigratie met zich meebrengt - op korte termijn m.b.t. de huisvesting en vervolgens t.a.v. de werkgelegenheid en vervolgens de culturele spanningen - vermindert in toenemende mate de empathie voor zowel de immigranten als de EU.

Tegelijkertijd is het onbegrijpelijk dat er al vele decennialang geld gevraagd voor “de arme mensen” in Afrika, maar dat er structureel nauwelijks iets lijkt te veranderen. En al die tijd lijkt nauwelijks iemand zich daarover iets af te vragen - de politici al het allerminst – of daar structureel iets aan lijkt te willen doen. Sterker nog, volgens een Nederlandse minister is opnieuw geld betalen in ons eigen belang en inderdaad, zoals hierboven reeds geschetst ten aanzien van Noord-Europese burgers die de Zuid-Europese afzetmarkt ten behoeve van de industrie financieren, zo financieren de belastingbetalers van de volledige EU met de ontwikkelingshulp, afzetgebied in Afrika. Onnodig te zeggen dat opnieuw de globalisten/elite/industriëlen daarvan profiteert…

 

Het is vooral stuitend (een voorbeeld van menselijke/politieke onwil ?) dat er nog dingen als giro-555, een postcodeloterij, een voedselbank of dergelijke bestaan. Iedereen die deelneemt c.q. geld betaalt aan “goede doelen” bestendigt een (internationaal) politiek- c.q. ontwikkelingsbeleid dat er schijnbaar niet op uit is om (sociale en of politieke) misstanden recht te trekken, maar slechts om de globalisten/elite/industriëlen de winsten te laten afromen en bonussen te laten ontvangen. Teneinde zichzelf te verrijken verlenen de marionetten van de EU daar graag hun steun aan, zelfs wanneer zij daarvoor indien dat wenselijk is of (economisch) zo uitkomt, het met de mensenrechten - ongeacht of dat de nationale VvMU betreft of de mensenrechten in landen als Saoedi-Arabië o.d. - niet zo nauw moeten te nemen. 

 

Het globalisme gaat niet werken, de EU is mislukt, de keizer loopt in zijn blote kont en bijna niemand in Brussel wil dat toegeven en dat is gelijk het volgende probleem van de EU. Zeker zolang iedereen het blijft ontkennen en op zijn eigen manier probeert te redden wat er te redden valt, of zoals Timmermans en de alcoholist Verhofstadt met respectievelijk een klimaatplan en Euro-leger de vlucht naar voren kiezen, krijgt de EU geen nieuwe kans op een nieuwe start. En de vraag is zelfs of dat jammer is.

De huidige realiteit is dat de EU is nooit meer geworden dan een Economische unie, en de burger is daarbij slechts een instrument is. De sporadische keren, even betrekkelijke als incidenteel, dat de uitwerking van het geldverslindende beleid voor de burgers niet nadelig uitwerkt, is in feite slechts ‘collateral benefit’ !

 

Nawoord.

 

De EU of; wanneer de idealen van wereldverbeteraars zijn verwaterd, gecorrumpeerd door macht en verrijking, en waan tot dogma is verheven... 

 

 

 

Krijgt Mark het toch wat benauwd ?

Wat waren veel mensen verbaasd over de winst van Sigrid Kaag na de laatste Tweede Kamerverkiezingen. Meer bepaald de mensen die niet of nauwelijks NPO kijken, zij die de enorme georkestreerde D66-propaganda in de aanloop naar de verkiezingen toe hadden gemist. Die D66-ballon met gebakken lucht is inmiddels leeggelopen, maar het volgende kunstje wordt u alweer geflikt.

Mark Rutte gaat een ‘Kaagje’ doen bij campingzender SBS6. De uitzending voor politieke partijen van de VVD zal maandag 13 maart - 2 dagen voor de Provinciale Statenverkiezingen – uitgezonden worden vanuit de studio van Vandaag Inside.

Vandaag Inside, de meest recente poging van John de Mol om het campingzender-imago van SBS6 weg te poetsen, is waarschijnlijk bedacht toen duidelijk werd dat Van der Gijp liever naar voetbal kijkt dan er over praat en het old boys network van Johan Derksen gereduceerd bleek tot nog slechts een handjevol bejaarde oud-voetballers, waardoor het minder gênant werd geacht om minder over voetval te praten en meer over ‘de actualiteit’. Een heldhaftige poging, maar wat bleek ?

Het programma werd een spagaat, die het resultaat is van enerzijds het willen voldoen aan de wens van John de Mol en anderzijds aan de verwachting van de kijkende kampeerders. Er worden gasten uitgenodigd die moeten bijdragen aan de algemene geloofwaardigheid van het programma, door een (pseudo-)intellectueel tintje te geven aan het geleuter aan tafel en/of de bar, maar zonder het kijkcijferkanon te laden met iets intelligenters dan de platvloersheid waarmee Voetbal Inside ooit een succes werd. 

Waarschijnlijk omdat ik geen trainingspak of een caravanjaarplaats heb, vond en vind ik nog steeds de nieuwe (?) combinatie van min of meer serieuze onderwerpen, gelardeerd met lachopwekkende (?) latente verwijzingen naar zaken zoals de borsten in het truitje van Hélène Derksen of iets dergelijks, het bekijken niet waard.

Evenwel, momenteel doe ik mijzelf in het kader van de komende verkiezingen het verdriet, door af en toe naar het programma te kijken, om de politieke inhoud van het programma te peilen. Dat doe ik vooral omdat er hele volksstammen zijn die zich door het programma en dan met name Derksen (politiek) laten beïnvloeden - wat op zich weer opmerkelijk is omdat Johan in de afgelopen jaren vaker van politieke voorkeur is gewisseld dan van stropdas - en ook omdat ik volgens sommige mensen anders geen kritiek mag leveren. 

Ik kan u zeggen, het is een bezoeking. 

Humpty Dumpty, alias Generaal-majoor b.d. drs. Pieter Cobelens - (oud) spion en net als Derksen zakkenvuller op leeftijd - dient blijkbaar zijn gewicht (no pun intended) in de schaal te leggen, om door middel van zijn niet aflatende oorlogszuchtige retoriek inzake Oekraïne bij de kijkers (namens Rutte ?) wat draagvlak te creëren voor het financieren van de door de VS in Oekraïne ontketende strijd, die niet is te winnen.

Aan de bar kan de als Amerika deskundige gepresenteerde knuffelhomo Raymond Mens zijn mening (liefst over de rug van Donald Trump of de republikeinse partij) met een grote zij het ietwat ongemakkelijke glimlach verkondigen, mits hij de onderbroeken humor inzake homoseksualiteit, komende vanaf de tafel accepteert. 

Eenzelfde gekweldheid is zichtbaar bij het journalistieke bakvisje Merel Ek, voor wie ten behoeve van het upgraden van haar carrière, de financiële vergoeding en haar airtime voldoende blijken op te wegen tegen het nogal eens moeten verduren van het (seksistische) ongemak dat ze tijdens de uitzendingen lijkt te moeten verduren en dat ze, dunkt mij, van anderen of elders waarschijnlijk nooit zou accepteren. 

Daar waar het programma Ongehoord Nieuws van omroep Ongehoord Nederland onophoudelijk wordt gekapitteld omdat zij niet op bewijs zouden bevragen en vanwege het vermeende verspreiden van nepnieuws, mogen bij Vandaag Inside al dan niet op aangeven van Wilfred Genee René, Johan en hun gasten ongebreideld in het wilde weg kletsen, waarbij het onderscheid tussen meningen en feiten meestal volledig onduidelijk is.

Het mag klaarblijkelijk allemaal. Mogelijk omdat het politieke discours in het programma overwegend in de lijn van het regeringsbeleid ligt en derhalve nauwelijks kritisch is en met uitzondering van een Zwarte Pieten- of Kaarsgrapje hier en daar dus niet of nauwelijks protest uitlokt. 

“Maar Johan Derksen dan, die was onlangs toch ook een paar keer heel kritisch over Mark Rutte, die zei toch dat Rutte moest ‘opdonderen’ ?”, zult u misschien zeggen.

Ach, arme u. Wanneer u dat poppenspel nu nog niet door heeft, is de kans groot dat u 15 maart waarschijnlijk weer op een partij stemt die u en Nederland nog verder in de ellende stort. Wellicht behoort u tot de grote groep mensen die zich voor hun informatievoorziening meestal beperkt tot de eerste 8 zenders van de Nederlandse zenderlijst; Op1 en Eva Jinek, maar uiteraard met uitsluiting van het in uw ogen verderfelijke Ongehoord Nederland. Dan bent u onderdeel van de groep mensen die ter ontspanning naar National Geografic kijkt, maar geen flauwe notie heeft van het impliciete sturende, dat heel ingenieus in het begeleidend commentaar is ingeweven. 

13 Maart komt Mark Rutte, de man die eerder meende dat je ‘het marginale groepje twitteraars’ dat kritiek levert op zijn beleid, gerust kan en zelfs moet negeren, op visite bij Wilfred, René en Johan, de ‘binken’ die altijd pochen over het feit dat er niets vooraf ge-script wordt, dat ze blanco naar de uitzending komen en dan ‘gewoon lekker losgaan’.

Ik ga kijken, al is het ‘t laatste dat ik op de Nederlandse treurbuis ooit zal zien. Niet omdat ik verwacht dat Mark zijn terugtreden gaat aankondigen, of dat hij spijt heeft de ellende die hij voor Nederland en de Nederlanders heeft aangericht, ook niet om te horen dat de Nieuwe Wereld Orde toch niet zo een goed idee is, en dat het WEF toch wel ‘iets meer’ is dan een praatclubje, en sowieso niet om te horen met welke loze beloften - waar u na 12 jaar Rutte opnieuw in gaat trappen - hij u en Nederland opnieuw een loer gaat draaien, want een vos verlies misschien wel zijn haren, maar nooit zijn streken. 

Nee, ik ga kijken voor mijn plezier, ik wil zien wie er het meest ongemakkelijk is tijdens de uitzending. Ik ga kijken naar Van der Gijp, zoals altijd volledig gespeend van enige kennis, die met een rood hoofd zal proberen alles wat hij niet snapt weg te lachen, naar Johan Derksen die nog werd opgevoed met het respect voor ‘belangrijke mensen’ maar straks zal zo lang mogelijk zal proberen de schijn op te houden dat hij voor God en Mark Rutte niet bang is, totdat hij uiteindelijk het hoofd zal buigen, naar Wilfred Genée die als een sollicitant zijn kans op een goede baan in zijn post-Vandaag Inside-periode zal proberen te optimaliseren, en uiteraard naar Mark Rutte die waarschijnlijk (terecht ?) hoopt de drie non-valeurs die er slechts voor de kijkcijfers c.q. hun salaris zitten hoopt te kunnen overtoepen, ondanks zijn wetenschap dat hij met zijn Balkenende norm-salaris (€ 223.000) nog niet de helft verdient van de 500.000 die Gijp en Derksen ieder per jaar krijgen voor hun kletspraat en nog geen derde van de 700.000 euro die Wilfred Genée van John de Mol ontvangt, om maar zoveel mogelijk stof te doen opwaaien. Want mocht u het nog niet begrepen hebben, het gaat in deze wereld behalve macht echt om de knikkers en absoluut niet om het spel. 

Groetjes Frah5

 

Wie niet luisteren wil, moet…

 Ik ben liever een (relatief) arme zwerver, dan een (relatief) rijke city-slicker. 

Je zou verwachten dat door de voortsnellende globalisering, de onderlinge samenhang van letterlijk alles wat er in de wereld gebeurt voor iedereen steeds duidelijker zou moeten worden. Niet lijkt minder waar. In de praktijk blijkt het dan ook (toenemend) bijzonder lastig een discussie te voeren. Vaak krijg ik het verwijt “dat ik er allemaal dingen bijhaal” en “dat ik de discussie te complex maak omdat ik niet bij het onderwerp blijf” met als klap op de vuurpijl, als het de opponent te machtig wordt “dat ik een complotdenker ben”.

Je zou verwachten dat in een toenemend geglobaliseerde wereld het leven gemakkelijker, overzichtelijker, rijker en vrediger dus fijner zou zijn, mensen willen tenslotte toch allemaal gelukkig zijn. Het tegendeel blijkt echter waar te zijn. 

Geluk is niet voor ieder mens hetzelfde, het wordt door ieder mens anders gedefinieerd en dat is waar de globalisten de plank op mondiale schaal volledig misslaan, iets dat maar weinigen lijkt te interesseren.

Ik schreef al eerder over de globalistische one-size-fits-all-oplossing, welke ontsproten (b)lijkt te zijn uit het denkbeeld dat wanneer je iedereen van een minimale hoeveelheid voedsel, kleding, woonruimte, werk en een aanbod van vrijetijdsbesteding voorziet, je een happy wereld creëert. 

Uiteraard is dat allemaal te organiseren, maar sowieso de wijze waarop zal voor een groot deel bepalend zijn voor de mate van happiness die ieder individueel mens ervaart. 

De gedachte aan zogenaamd praktische 15-minuten-steden, waarin je gezellig dicht bij elkaar woont, winkelt, theatert, sport, alles op loopafstand zodat je geen auto meer nodig hebt en je met openbaarvervoer naar de rand van je mega-city reist om te werken, roept bij mij parallellen op met het voormalige Oostblok en China, dat doet mij denken aan een dystopische samenleving waar mensen allemaal met net voldoende voedsel, kleding, woonruimte, werk en een aanbod van vrijetijdsbesteding hebben, maar in de woonkazernes een onderkoelt leven lijken te leiden, terwijl de bestuurders zelf in overvloed leven.

Het vorenstaande lijkt de globalistische leiders overigens niet te storen bij de uitvoering van hun voornemen de wereld naar hun visie in te richten, net zo min als zij terugdeinzen voor de middelen waarvan zij zich voor de realisatie van hun plan bedienen of er nu een klimaathoax moet worden gelanceerd, een virus op de mensheid moet worden losgelaten, een alles beïnvloedende oorlog moet worden uitgelokt, inflatie moet worden gecreëerd, CBDC cash geld moet uitbannen, iedereen een Digitale Identiteit moet krijgen of op den duur een chip geïmplanteerd moet krijgen zodat men van te voren weet wat wij allemaal denken en verkiezingen niet langer nodig zullen zijn, is van ondergeschikt belang.

Het gemeenschappelijk aspect van alle acties van de globalisten is ‘controle van/over de massa’, waar ik aan bovengenoemde ten minste nog een actie dien toe te voegen; Het creëren van SCHAARSTE.

Hoe toevallig is het dat op het moment dat Bill Gates in de VS begonnen is met het aankopen van duizenden en duizenden hectare landbouwgrond, men in de EU een stikstof hoax heeft gelanceerd, waarmee de boeren uit België en Nederland wordt verdreven, zodat op den duur de Benelux kan worden volgeplempt met een enorme 15-minuten-mega-city en Global Citizens Gates de controle over de landbouwproductie krijgt ?

Geeft u 15 maart uw eigen verantwoordelijkheid (weer) uit handen aan de globalisten van de VVD, D66, CDA of CU of aan de opportunisten van VOLT, GroenLinks en de PvdA, die hun geldverslindende, op meer dan vage uitgangspunten gebaseerde idealen, op de bagagedrager van datzelfde globalisme proberen te realiseren of aan die schattige Lientje van BBB, die in het gunstigste geval een goedwillende onbenul van CDA-huize is ? 

Ik begrijp best dat u mij (en anderen) liever uitmaakt voor complotdenker omdat dat uw onrustige gedachten verjaagd, en wees ervan verzekerd dat ik best begrijp dat u liever uw geweten in slaap sust en uw angst probeert te temperen en dat u daarom naar mij, of naar andere die u proberen te waarschuwen, liever niet wil luisteren, maar bedenk daarbij wel; dat weten die globalisten ook !

Groetjes Frah5

Antidemocratie

Met de invoering van een zogenoemde ‘Volksvergadering van burgers’ in het stadskoninkrijk Athene van 600 v.Chr. is volgens geschiedschrijvers, dat wat wij nu de eerste democratie ter wereld noemen, ontstaan.

Er zijn geschiedschrijvers die menen dat deze Volksvergadering van burgers, het belangrijkste bestuursorgaan werd in die eerste democratie, maar helaas is de waarheid minder euforisch. De Atheense Volksvergadering van burgers was nauwelijks meer dan een zoethoudertje voor het plebs, door hen het idee te geven dat zij invloed hadden op het beleid, door te mogen ‘meebeslissen’.

Tot dan toe was de bestuursstructuur in Athene opgebouwd uit drie bestuurslagen. De bovenst laag was een kleine verzameling hoge ambtenaren, samengesteld uit zeer rijke en machtige mannen (geen vrouwen) die meestal hun fortuin hadden verdiend in de handel of als grootgrondbezitter, in feite de elite van het oude Athene. Hieronder kwamen een tweede en een derde laag die bestonden uit ambtenaren van respectievelijk de midden en lagere klassen, bestaande uit ambachtslieden, boeren en kleine handelaren, maar geen vrouwen. De nieuw toegevoegde laag, de Volksvergadering werd gevormd door de vierde klasse, die vrijwel geheel bestond uit dagloners (arbeiders) die geen ambt mochten uitvoeren maar via de Volksvergadering wel mochten meebeslissen. Ook hiervan waren vrouwen uitgesloten. Verder waren ook immigranten en slaven uitgesloten van het bestuurlijk proces. Bij slaven dient u zich overigens iets anders voor te stellen dan u mogelijk door het eenzijdige beeld dat veel mensen tegenwoordig op basis van de informatie over slaven die als plantagearbeiders naar Amerika werden vervoerd, zou doen. De positie en omstandigheden van de gemiddelde Atheense slaaf was behoudens diens ontnomen vrijheid, niet slechter en vaak zelfs beter dan de gemiddelde dagloner, wat mogelijk de reden is dat zij, ondanks het feit dat slaven ongeveer een kwart van de Athener bevolking uitmaakten, niet in opstand kwamen.

Overigens mocht de Volksvergadering van burgers alleen meebeslissen over kwesties die hen door de Prytanen (de werkelijke machthebbers die het dagelijks bestuur uitoefende) werden aangeboden. Deze Volksvergaderingen vonden ongeveer 40 keer per jaar plaats, maar omdat het overgrote deel van de mannen die het recht had om deel te nemen als dagloner hun werkzaamheden meestal (te) ver buiten de stad uitvoerden om bij deze ‘volks-vertegenwoordigende’ bijeenkomsten aanwezig te kunnen zijn, was de opkomst slechts zo’n 20-25%. 

In de periode dat de Griekse (Atheense) filosoof Plato werd geboren (427 v.Chr.) ten tijde van de (eerste) Peloponnesische Oorlog, telde de bevolking van Athene 60.000 autochtone Atheners en ten minste 350.000 tot 500.000 immigranten (vreemdelingen) en slaven. Wanneer je daar de bevolking van de onder hun bewind staande eilanden en het achterland bij optelt loopt dat op van ten minste 800.000 tot enkele eeuwen later 13 miljoen mensen, in die dagen een heus wereldrijk.  

Het is onder deze omstandigheden dat bij Plato de gedachte van ‘De Tirannie van de Meerderheid’ is ontstaan. Bedenk dat met een opkomst van 20-25% er op een Volksvergadering nauwelijks 7.500 Atheense burgers aanwezig waren, die bij meerderheid mochten besluiten. Zelfs wanneer de Volksvergadering unaniem een besluit nam, dan betekende dat nog steeds, dat uitgaande van een totale bevolking van 800.000, deze ‘meerderheid’ nog niet 1% van de totale Atheense bevolking betrof. Logisch dus, dat Plato ongemakkelijk werd van het idee dat de 1 % die als ‘meerderheid’ werd gezien, als was die ‘meerderheid’ de tiran zelf, hun wil kon opleggen aan het volledige Atheense volk. 

Vergeet ook niet dat wanneer Plato spreekt over het fenomeen van ‘De Tirannie van de Meerderheid’ hij het heeft over plaatsen waar ‘soevereine wetten’ ontbreken, dus daar waar een bepaalde mate van wetteloosheid heerst, dus daar waar een volksbewind gemakkelijk ontaard in alleenheerschappij, kortweg in tirannie. 

Niettemin wordt ‘De Tirannie van de Meerderheid’ tegenwoordig steeds vaker in stelling gebracht om de wil van de minderheid aan de meerderheid op te dringen. 

In het publiekdebat is het zeker sinds de opkomst van het wokisme strijk en zet om de wil van de meerderheid te negeren. Of het nu gaat over Zwarte Piet, de seksuele identiteit van pedofielen of de geestelijke verwarring van een handjevol mensen over de al dan niet gewenste aanwezigheid van een specifiek geslachtsorgaan, of wat dan ook, de meerderheid wordt steeds vaker gedwongen de wil van de minderheid accepteren.  

In de politiek is dit al veel langer aan de gang, zoals we bijvoorbeeld hebben kunnen zien bij de referenda over de Europese Grondwet en het associatieverdrag met Oekraïne, waar de wil van de meerderheid werd genegeerd, omdat de meerderheid door ‘de politiek’ niet representatief geacht werd voor het gehele volk. ‘De Tirannie van de Meerderheid’ is inmiddels de Haarlemmer Olie waarmee politici wereldwijd het/hun toenemend antidemocratische beleid (ook voor zichzelf) legitimeren, wat met name inzake de EU bijzonder opmerkelijk is, omdat juist het door Brussel aan de lidstaten opgedrongen globalistische beleid, het gevolg is van de tirannie van een ‘meerderheid’ die qua representatie c.q. legitimiteit vergelijkbaar is met die van de volksvergadering ten tijde van Plato. 

Met name het beleid op het gebied van de landbouw, energie, immigratie en Oekraïne, wordt door politieke antidemocraten, toenemend over de hoofden van de bevolking heen uitgevoerd, waarbij men zich voortdurend verschuilt achter, niet of nauwelijks op democratische wijze tot stand gekomen Europese wetgeving en internationale verdragen, waaraan de nationale soevereiniteit is opgeofferd. Er is niet alleen sprake van nationale wettenloosheid, tevens ondergaan de burgers van de EU in zorgwekkende mate en in toenemende gevallen de tirannie van de Brusselse ‘meerderheid’. 

Het gebruiken, of moet ik zeggen het misbruiken, van Plato’s ‘Tirannie van de Meerderheid’ met name in de discours van Sigrid Kaag van D66, kan gezien de politieke prestaties van die partij in de afgelopen jaren - zoals nota bene het afschaffen van het referendum - en het globalistische beleid dat haar partij
inmiddels voorstaat, allerminst een verrassing worden genoemd. Het sluit naadloos aan bij ‘de nieuwe bestuurscultuur’ van globalistische politici zoals onder meer Mark Rutte en Sigrid Kaag zelf, die de wil van het volk negeren omdat zij geloven beter te weten wat goed is voor het plebs dan het plebs zelf en aldus in volle vaart afstevenen op dat wat zij geloven dat The Greater Good is.

Het is despotisch om jezelf democraat te noemen en tevens de democratie aan je laars te lappen omdat je het systeem niet volmaakt vindt, zoals het appelleren aan ‘De Tirannie van de Meerderheid’ niets minder is dan een weerzinwekkende schoffering van onze moderne democratie, een illegaal en derhalve crimineel excuus om de wil van de meerderheid te kunnen negeren, terwijl de essentie van moderne democratie - van het Griekse dèmos, ‘volk’ en kratein, ‘heersen’ dus letterlijk ‘volksheerschappij’ - nota bene eist dat in een correct functionerende democratische natie, de wil van de meerderheid moet worden geëerbiedigd, teneinde tirannie te voorkomen. 

Denk op 15 maart als u in het stemhokje staat eens aan deze antidemocratische gotspe, want zolang er globalistische politici (die bijvoorbeeld een hoog noodzakelijk Nexit willen voorkomen) aan de macht zijn, zal u gedwongen worden zich aan deze steeds verder voortsluipende tirannie te onderwerpen. 

De keus is aan u !

Groetjes, Frans

 

Het paradijs op aarde

De gedachte, dat iedere aardbewoner in vrijheid kan leven, zonder honger en dorst, met een acceptabele woonruimte op een aardbol zonder grenzen en als gevolg daarvan zonder criminaliteit en oorlog dus zonder dreiging, zodat ieder individu de volledige vrijheid zou hebben om veilig letterlijk de hele wereld te bereizen, is fantastisch. 

Het is om verschillende reden echter niet reëel om dat paradijs op aarde op korte of zelfs op de middellange termijn te verwachten, het is veel reëler om je af te vragen of het er ooit zal komen. Toch is er een veelheid van grote en kleine groepen mensen en individuen die elk op hun manier streven naar de realisatie van een aards paradijs, waarmee we direct het meest antagonistische element te pakken hebben om te kunnen twijfelen aan de realisatie van een aards paradijs.

Om zelfs maar te kunnen hopen op een reële kans van slagen, is het nog voordat we (samen) gaan bepalen op welke wijze we ons aardse paradijs gaan realiseren, van primordiaal belang dat we samen (tot in detail !) vaststellen hoe ons aards paradijs eruit moet komen te zien, want hoewel de algemene aanname is dat ieder mens gelukkig wil zijn, is de definitie daarvan niet voor ieder mens hetzelfde. Met momenteel zo’n 7 miljard individuele meningen is het bereiken van consensus geen sinecure, maar misschien biedt een referendum uitkomst. 

Overigens is er momenteel een groep goedwillende mensen die zich op het principe heeft gesteld dat, om gelukkig te zijn alle mensen in grote lijnen hetzelfde willen. Deze groep goedwillende mensen is ervan overtuigd dat zij ten aanzien van die grote lijnen beter weet dan de mensen zelf hoe de details eruit moeten gaan zien en daarom van mening is dat het dus gemakkelijker is dat deze groep goedwillende mensen die grote lijnen uitzet voor de rest, overtuigd dat in het aldus door deze groep goedwillende mensen gecreëerde aards paradijs, alle overige 7 miljard mensen happy zullen zijn. Volgens een tweet, denkt deze groep goedwillende mensen dit - overigens zonder referendum - zo tegen 2030 te kunnen realiseren.

Het blijkt meer en meer dat deze goedwillende mensen er achter de schermen al geruime tijd ‘op verschillende niveaus’ bijzonder druk mee bezig zijn. Op hun instigatie worden in diverse landen al sinds geruime tijd via internationale/Europese en nationale wetgeving, allerlei handige gadgets op (inter)nationaal niveau uitgerold zodat je bijvoorbeeld; overal met één enkel wachtwoord kan inloggen, met je smartphone overal naar binnen mag (mits je je aan de door hen gestelde regels hebt gehouden uiteraard), overal kan betalen, overal je medische dossier beschikbaar hebt. Echt ‘ontzettend’ handig ! 

Je hoeft straks niet eens meer zelf na te denken, want de groep goedwillende mensen gaat alles digitaal voor ons regelen, zodat je bijvoorbeeld je thermostaat niet per ongeluk boven de maximaal toegestane temperatuur kan instellen. Je belastingaangifte gaat automatisch en het verschuldigde bedrag wordt net als boetes en e.d. automatisch van je CBDC-rekening afgeschreven.

Handig detail is ook dat de groep goedwillende mensen live met ons mee kan kijken en ons overal kan volgen om over ons te waken en ons te behoeden voor ongeluk, en kunnen ingrijpen als we wat minder happy worden, of wanneer we te hard gereden hebt, of onze grenzen van onze CO2- of Nx-dispositie hebt overschreden, of iets gezegd hebt wat ze liever niet hebben omdat anderen daar niet happy van worden. 

Verkiezingen zullen niet meer nodig zijn, want via een in ieders hoofd te implanteren chip weet deze groep goedwillende mensen precies wat wij allemaal denken.

Kortom, niets minder dan het paradijs op aarde, zoals deze globalisten zich dat (voor u ?) hebben voorgesteld.

Groetjes Frah5

“Simple opportunism my dear Watson !”

Zolang er mensen bestaan, zoeken mensen naar verklaringen van het onverklaarbare en wanneer hun intelligentie/kennis tekortschiet, bepalen zij een acceptabel paradigma, waarbij al net zo lang boven- en/of buitenaardse entiteiten een onuitputtelijk bron van mogelijkheden biedt.

Dankzij de (vooral recente) ontdekkingen van tot nu toe slechts een handjevol mensen is onze kennis uitgebreid. Door deze nieuw kennis worden paradigma’s vervangen door al dan niet bewezen wetmatigheden, verklaringen of nieuwe paradigma’s, waardoor tegenwoordig bijna iedereen weet dat de donder en de bliksem niet worden veroorzaakt door een boze met zijn hamer zwaaiende godheid op een bokkenwagen.

Tot de neolithische revolutie, het moment dat de mensen gingen boeren in plaats van jagen en verzamelen, ongeveer 13.000 jaar gelden, werd alle kennis onderling gedeeld, simpelweg omdat gedeelde kennis de kans op overleven vergrootte, iedereen wist en kon alles. Vanaf toen ontstond ‘specialisatie’, met als gevolg dat het niet langer meer noodzakelijk was om per individu over alle kennis te beschikken, sterker nog, specialisatie leverde langzaam maar zeker op vele gebieden zoveel meer kennis en kunde op, dat het praktische gesproken te veel werd om in één individueel menselijk brein op te slaan. Het was de periode waarin het spreekwoord ‘Kennis is Macht’ is ontstaan, kennis die in eerste instantie overwegend geconsenteerd was in de hoofden van oude (wijze) mannen. 

Een gevolg van de voornoemde specialisatie c.q. kennistoename was een toename van de opbrengst per vierkante meter, waardoor verhandelbare overschotten ontstonden, welke op hun beurt weer zorgden voor meerder contacten en grotere afstanden. De eerste tekenen van schaalvergroting, een fenomeen dat met name door globalisten erg wordt verheerlijkt, maar de mensheid op individueel niveau momenteel ernstige parten begint te spelen, werden zichtbaar.

Het ontstaan van processen die zich rond deze overschotten gingen afspelen zoals voorraadbeheer, in- en verkoop, facturatie, betalingen enzovoort, maakten een notatiesysteem noodzakelijk. 

Het schrift werd bedacht.

In aanvang slechts nuttig voor hen die zich met de processen rond de overschotten bezighielden, maar toen meer diverse kennis aan het schrift werden toevertrouwd, ook voor anderen, als was het maar om een schone jonkvrouw over jouw sneller kloppend hart te informeren.

Helaas bleek ook het schrift een ‘kennis’ te zijn die macht verschaft, want hoewel kennis nu genoteerd en doorgegeven kon worden, waardoor theoretisch gesproken iedereen alle algemeen beschikbare kennis uit geschreven bronnen zou kunnen verkrijgen, werd het schrift, de kennis en kunde van het lezen en schrijven, door hen die het schrift beheersten, uit machtsbehoud, buiten het bereik van het plebs gehouden. 

Zelfs in de ‘meest ontwikkelde’ landen is de leerplicht nauwelijks 100 jaar geleden ingesteld, en ondanks dat geletterdheid tegenwoordig een mensenrecht is, zijn er wereldwijd evengoed nog ten minste 800 miljoen volwassenen die niet kunnen lezen en schrijven.

Voor hen die tegenwoordig wel voldoende geletterd zijn, is het evengoed lastig, want informatievoorziening is tegenwoordig meer en meer onderhevig aan de willekeur van de informant en eerder nog van degen van wie de informant zijn informatie krijgt, ergo wie krijgt er toegang over welke informatie, wie bepaalt welke en hoe (fake ?) informatie (mag) worden gedeeld ?

Voor wie zich niet eenzijdig/beperkt wil laten informeren door de MSM zijn er meer/andere kanalen om geïnformeerd te raken, waarbij overigens voorzichtigheid geboden is, want sinds nog geen 100 jaar geleden Joseph Goebbels propaganda tot kunst heeft verheven, gebruiken voor- en toenemend ook tegenstanders van ongeacht welk onderwerp ‘sturende’ informatie wanneer hen dat uitkomt. Inmiddels heeft dat geleid tot het elkaar over en weer beschuldigingen van het verspreiden van nep-nieuws en bij het publiek tot een groeiende twijfel aan zaken als de maanlandingen, de aanslagen van Nine-Eleven en zelfs het al dan niet bolvormig zijn van het aardoppervlak.

Dit brengt mij bij het World Economic Forum van Klaus Schwab, de huidige God van de Donder. Volgens het eigen mission statement is het WEF sinds de oprichting in 1971 ‘toegewijd aan het verbeteren van de toestand van de wereld’. Van enig succes lijkt na ruim een halve eeuw voor de gewone man echter geen sprake te zijn, wat bijzonder opmerkelijk genoemd kan worden als men de leden en partners van het forum in ogenschouw neemt, hetgeen overigens niet eenvoudig is, omdat het WEF vooral in de coulissen van de macht opereert en bij voorkeur ver buiten het zicht van camera’s en media, wat tevens een van de redenen is waarom de meningen over dit Forum uiteenlopen van ‘een stroom van denkers’ tot ‘het opnieuw komen bovendrijven van de Nazi’s die nooit echt weggeweest zouden zijn’.

Feit is dat de WEF-leden/-partners voornamelijk bestaan uit een even bescheiden als selecte verzameling hyperrijke en/of hyper invloedrijke (machtige) mensen die voor hun lidmaatschap op jaarbasis tussen de 60.000 tot 600.000 Zwitserse Franken (59.785 tot 597.850 Euro) betalen. 

Op het moment dat Covid-19 de wereld in zijn greep kreeg, meende Klaus Schwab dat er sprake was van een narrow window of opportunity en lanceerde via zijn boek ‘Covid-19, The Great Reset’ het idee van c.q. de noodzaak voor een Nieuwe Wereld Orde (NWO). Hierdoor werd meer dan ooit tevoren de aandacht op het WEF gericht. 

Even leek er niets aan de hand te zijn, totdat verschillende politici en staatshoofden, zoals Biden, Trudeau, Macron en zelfs Mark Rutte, vrijwel tegelijkertijd identieke boodschappen begonnen te verkondigen, de eerste waarschuwingslampjes begonnen op te lichten. Zij blijken Global Citizens te zijn, een door Klaus Schwab persoonlijk uit te reiken predicaat aan mensen die zich inzetten voor de uitvoering van de WEF-plannen, zoals ook Bill Gates.

Ontkennen en of bagatelliseren van het bestaan van het WEF was niet langer mogelijk. 

Het werd duidelijk dat het WEF al jarenlang in de coulissen van de macht bezig is haar (politieke) pionnen op het wereldtoneel (met name de VS, Canada en de EU-landen) naar voren te schuiven, zoals WEF-voorzitter Klaus Schwab in diverse van zijn interviews vol trots vertelt.

Niet alleen in de politiek zijn de tentakels van het WEF vergaand doorgedrongen, misschien minder zichtbaar maar minstens zo opmerkelijk is de infiltratie op andere gebieden; supranationale organisaties zoals de Verenigde Naties, de NAVO, de WHO, velen NGO’s en media alsook hun aandeel in globale en regionale publieke beïnvloeding op tal van gebieden via gefinancierde maatschappelijke organisaties en initiatieven maar ook politieke organisaties, waarvan op Europees niveau VOLT de meest indrukwekkende is. 

Men zou verwachten dat de hele wereld in rep en roer zou zijn. Geen sprake van. 

Sterker nog. Nederlandse politici die kritische vragen stellen over het WEF, over de mate van ge- en verbondenheid van politici c.q. de Nederlandse staat aan/met het WEF, of over de invloed die het WEF-beleid heeft op de (totstandkoming van) nationale wetgeving, worden behandeld als rotte vis. Hun motieven worden zodanig ‘verdacht gemaakt’ dat er inmiddels in het ooit democratische Nederland zelfs hardop over een verbod op politieke partijen wordt gesproken. Ook nu uit WOB-documenten blijkt dat, in tegenstelling tot de eerdere keiharde ontkenningen daarvan, de Nederlandse staat zwart op wit bindende afspraken heeft gemaakt met het ‘praatclubje’, blijft het stil.

Momenteel komen de leden en partners (veelal met regerings- en privévliegtuigen bestuurt door ongevaccineerde piloten) als vliegen op de Davoose stront afgevlogen, ook al moeten zij daarvoor bovenop hun lidmaatschapskosten ‘iets’ bijbetalen. 

Dat betalen geldt overigens niet voor de ‘Non-Business participants’, een verzameling van leiders uit onder meer de burgermaatschappij, de kunst, de media, de eerdergenoemde Young Global Leaders en staatshoofden (o.a. Willem Alexander) en ministers uit zo’n 70 landen, kortom de (politiek) beïnvloedbare deelnemers, de Useful Idiots die het WEF-beleid maatschappelijk moeten uitdragen of, hoe weinig democratisch ook, moeten vertalen naar (inter-)nationale wetgeving. Niet alleen hun reiskosten worden zoals voor de hand ligt door het WEF/de stakeholders betaald, tijdens hun verblijf worden deze deelnemers, kosteloos door streng geselecteerde bevallige blonde dames in de WEF-watten gelegd. Voor de beveiliging, van al deze aardse weldoeners waar de Zwitserse overheid blijkbaar graag aan meebetaalt, zijn in 2023, naast een volledige infrastructuur rond de 5000 man ingehuurd.

Mark Rutte meldt dit jaar uit het transitbusje op weg naar Davos, dat het eigenlijk alleen maar heel praktisch is, omdat je zo veel mensen tegelijk kan spreken en dat dat een hoop reizen scheelt en dat je er nieuwe ideeën kan op doen. Alsof Davos een soort huishoudbeurs voor inspiratie en visieloze politici is. Het meer dan eens benadrukken dat er (in Davos) geen besluiten worden genomen, acht ik trouwens geenszins geruststellend, zeker niet uit de mond van Mark Rutte.

Over de doelen van de nieuwe God van de Donder en zijn forum is, voor wie wil, steeds meer te lezen, en dat is overwegend niet per se geruststellend. Het feit dat de twee politiek machtigste mensen in Nederland, Mark Rutte en Sigrid Kaag, verklaard en bewezen aanhanger zijn van Klaus Schwab en zijn WEF-doctrine, maar - terwijl het door hun gevoerde beleid het tegendeel bewijst - voortdurend hun persoonlijke relaties met het WEF of de impact daarvan op het Nederlands beleid proberen te bagatelliseren, maakt de onrust niet kleiner. 

De vraag is; zijn het gevaarlijke gekken of goedgelovige imbecielen ? 

De WEF-plannen zijn gebaseerd op allang achterhaalde stads-architecturale luchtkastelen van de functionele stad van het CIAM (Congrès Internationaux d'Architecture Moderne) bekend van Le Corbusier. Het is een vorm van stadsvernieuwende schaalvergroting, waarbij je woont, werkt en recreëert in een one size fits all megastad waar je met de auto (die je dan niet meer hebt) niet in mag en je alles moet doen met het openbaar vervoer. Het is een knip- en plakwerk van ‘maakbaarheid’, waarin vele deeldisciplines zijn verwerkt die ‘samen’ op de tekentafel een schier optimaal resultaat lijken te geven, maar in de praktijk volledig voorbijgaat aan de menselijke emotie, de grilligheid van het individu. Het is het beste te vergelijken met de vooraf wijd en zijd bejubelde Bijlmermeer, de wijk die al snel na de realisatie op alle fronten een debacle is gebleken en na ieder geldverslindend doekje voor het bloeden om er nog iets van te maken, alleen maar triester werd, en ten langen leste voor megabedragen een volledig make-over kreeg. 

Er zijn mensen die menen dat het WEF niet de top van de mondiale hiërarchie is, en dat Klaus Schwab en zijn ‘vrienden’ op hun beurt ook weer aan de touwtjes van een opper-poppenspeler hangen.

De waarheid is even saai als confronterend. Ieder mens is een opportunist en zal voor zichzelf de meest optimale keus maken ten aanzien zijn overleven. De elementen die daarvoor ook in dit tijdsgewricht het meeste gewicht in de schaal leggen, zijn macht en rijkdom. Als die al in je bezit zijn, is het zaak deze te behouden en liever nog deze te vergroten, teneinde je meest optimale positie te kunnen behouden c.q. verbeteren. Zij die geen of minder macht en rijkdom bezitten, zullen hun best doen zo dicht mogelijk aan te schurken tegen de zetel van de macht en rijkdom, omdat zij weten dat die positie voor hun het hoogst haalbare is. Dit zijn de ergste mensen, die je kunt treffen. Het zijn de onderknuppels die likken naar boven en trappen naar onder om hun positie te behouden, zoals Étienne de la Boétie zei, “zij die wreder zijn dan de tirannen die zij dienen”. En daaronder zitten u en ik, de mensen waarvoor zij zeggen zich in te spannen, maar over wiens rug zij hun posities van macht en rijkdom hebben bereikt en wensen te behouden.

Het WEF is een handig instrument voor de 5%, zij die de werkelijke top van macht en rijkdom op deze aarde vormen en die daarom - ook hen is opportunisme niet vreemd - graag de aalmoes van 600.000 Zwitserse Franken per jaar betalen aan de megalomane Duitse hofnar en zijn paladijnen, niet omdat zij zoveel op hebben met de mensen, of menen dat de mensheid of de planeet gered moet worden, zoveel scrupules kunnen zijn zich niet veroorloven, maar omdat Schwab als hun useful idiot, hun (financiële) belangen dient, door inspiratie- en visieloze politici te sturen met even schier verheven als onzinnige boodschappen over energietransities, het reden van de planeet door Sustainable Development Goals en als er dan nog tijd over is, misschien iets doen aan de hongersnood, huisvesting en onderwijs, want ook daar is in die 50 jaar geen wezenlijke vooruitgang geboekt. 

Je hoeft niet te hebben doorgeleerd om te begrijpen dat het juist de top van de macht en rijkdom, deze 5% is, die verantwoordelijk is voor zowel de huidige beklagenswaardige staat van de mensheid als voor de eventueel deplorabele staat van de planeet. Toch lijkt niemand, zeker inspiratie- en visieloze politici niet, te kunnen (willen ?) inzien dat dit al sinds de instelling van het instrument ‘politiek’ het geval is geweest en dat er op de gebieden die er werkelijk toe doen, alle beloftes en initiatieven ten spijt, nooit echt iets verandert. De reden is simpel; Sinds mensenheugenis wordt het beleid van inspiratie- en visieloze politici gebaseerd op de ideeën van de 5% zelf, waardoor men er teven in geslaagd is hele volksstammen, politici incluis, te doen geloven dat het allemaal de schuld is van de gewone man, en de gewone man ook nog accepteert dat hij daarvoor moeten betalen.