Zolang er mensen bestaan, zoeken mensen naar verklaringen van het onverklaarbare en wanneer hun intelligentie/kennis tekortschiet, bepalen zij een acceptabel paradigma, waarbij al net zo lang boven- en/of buitenaardse entiteiten een onuitputtelijk bron van mogelijkheden biedt.
Dankzij de (vooral recente) ontdekkingen van tot nu toe slechts een handjevol mensen is onze kennis uitgebreid. Door deze nieuw kennis worden paradigma’s vervangen door al dan niet bewezen wetmatigheden, verklaringen of nieuwe paradigma’s, waardoor tegenwoordig bijna iedereen weet dat de donder en de bliksem niet worden veroorzaakt door een boze met zijn hamer zwaaiende godheid op een bokkenwagen.
Tot de neolithische revolutie, het moment dat de mensen gingen boeren in plaats van jagen en verzamelen, ongeveer 13.000 jaar gelden, werd alle kennis onderling gedeeld, simpelweg omdat gedeelde kennis de kans op overleven vergrootte, iedereen wist en kon alles. Vanaf toen ontstond ‘specialisatie’, met als gevolg dat het niet langer meer noodzakelijk was om per individu over alle kennis te beschikken, sterker nog, specialisatie leverde langzaam maar zeker op vele gebieden zoveel meer kennis en kunde op, dat het praktische gesproken te veel werd om in één individueel menselijk brein op te slaan. Het was de periode waarin het spreekwoord ‘Kennis is Macht’ is ontstaan, kennis die in eerste instantie overwegend geconsenteerd was in de hoofden van oude (wijze) mannen.
Een gevolg van de voornoemde specialisatie c.q. kennistoename was een toename van de opbrengst per vierkante meter, waardoor verhandelbare overschotten ontstonden, welke op hun beurt weer zorgden voor meerder contacten en grotere afstanden. De eerste tekenen van schaalvergroting, een fenomeen dat met name door globalisten erg wordt verheerlijkt, maar de mensheid op individueel niveau momenteel ernstige parten begint te spelen, werden zichtbaar.
Het ontstaan van processen die zich rond deze overschotten gingen afspelen zoals voorraadbeheer, in- en verkoop, facturatie, betalingen enzovoort, maakten een notatiesysteem noodzakelijk.
Het schrift werd bedacht.
In aanvang slechts nuttig voor hen die zich met de processen rond de overschotten bezighielden, maar toen meer diverse kennis aan het schrift werden toevertrouwd, ook voor anderen, als was het maar om een schone jonkvrouw over jouw sneller kloppend hart te informeren.
Helaas bleek ook het schrift een ‘kennis’ te zijn die macht verschaft, want hoewel kennis nu genoteerd en doorgegeven kon worden, waardoor theoretisch gesproken iedereen alle algemeen beschikbare kennis uit geschreven bronnen zou kunnen verkrijgen, werd het schrift, de kennis en kunde van het lezen en schrijven, door hen die het schrift beheersten, uit machtsbehoud, buiten het bereik van het plebs gehouden.
Zelfs in de ‘meest ontwikkelde’ landen is de leerplicht nauwelijks 100 jaar geleden ingesteld, en ondanks dat geletterdheid tegenwoordig een mensenrecht is, zijn er wereldwijd evengoed nog ten minste 800 miljoen volwassenen die niet kunnen lezen en schrijven.
Voor hen die tegenwoordig wel voldoende geletterd zijn, is het evengoed lastig, want informatievoorziening is tegenwoordig meer en meer onderhevig aan de willekeur van de informant en eerder nog van degen van wie de informant zijn informatie krijgt, ergo wie krijgt er toegang over welke informatie, wie bepaalt welke en hoe (fake ?) informatie (mag) worden gedeeld ?
Voor wie zich niet eenzijdig/beperkt wil laten informeren door de MSM zijn er meer/andere kanalen om geïnformeerd te raken, waarbij overigens voorzichtigheid geboden is, want sinds nog geen 100 jaar geleden Joseph Goebbels propaganda tot kunst heeft verheven, gebruiken voor- en toenemend ook tegenstanders van ongeacht welk onderwerp ‘sturende’ informatie wanneer hen dat uitkomt. Inmiddels heeft dat geleid tot het elkaar over en weer beschuldigingen van het verspreiden van nep-nieuws en bij het publiek tot een groeiende twijfel aan zaken als de maanlandingen, de aanslagen van Nine-Eleven en zelfs het al dan niet bolvormig zijn van het aardoppervlak.
Dit brengt mij bij het World Economic Forum van Klaus Schwab, de huidige God van de Donder. Volgens het eigen mission statement is het WEF sinds de oprichting in 1971 ‘toegewijd aan het verbeteren van de toestand van de wereld’. Van enig succes lijkt na ruim een halve eeuw voor de gewone man echter geen sprake te zijn, wat bijzonder opmerkelijk genoemd kan worden als men de leden en partners van het forum in ogenschouw neemt, hetgeen overigens niet eenvoudig is, omdat het WEF vooral in de coulissen van de macht opereert en bij voorkeur ver buiten het zicht van camera’s en media, wat tevens een van de redenen is waarom de meningen over dit Forum uiteenlopen van ‘een stroom van denkers’ tot ‘het opnieuw komen bovendrijven van de Nazi’s die nooit echt weggeweest zouden zijn’.
Feit is dat de WEF-leden/-partners voornamelijk bestaan uit een even bescheiden als selecte verzameling hyperrijke en/of hyper invloedrijke (machtige) mensen die voor hun lidmaatschap op jaarbasis tussen de 60.000 tot 600.000 Zwitserse Franken (59.785 tot 597.850 Euro) betalen.
Op het moment dat Covid-19 de wereld in zijn greep kreeg, meende Klaus Schwab dat er sprake was van een narrow window of opportunity en lanceerde via zijn boek ‘Covid-19, The Great Reset’ het idee van c.q. de noodzaak voor een Nieuwe Wereld Orde (NWO). Hierdoor werd meer dan ooit tevoren de aandacht op het WEF gericht.
Even leek er niets aan de hand te zijn, totdat verschillende politici en staatshoofden, zoals Biden, Trudeau, Macron en zelfs Mark Rutte, vrijwel tegelijkertijd identieke boodschappen begonnen te verkondigen, de eerste waarschuwingslampjes begonnen op te lichten. Zij blijken Global Citizens te zijn, een door Klaus Schwab persoonlijk uit te reiken predicaat aan mensen die zich inzetten voor de uitvoering van de WEF-plannen, zoals ook Bill Gates.
Ontkennen en of bagatelliseren van het bestaan van het WEF was niet langer mogelijk.
Het werd duidelijk dat het WEF al jarenlang in de coulissen van de macht bezig is haar (politieke) pionnen op het wereldtoneel (met name de VS, Canada en de EU-landen) naar voren te schuiven, zoals WEF-voorzitter Klaus Schwab in diverse van zijn interviews vol trots vertelt.
Niet alleen in de politiek zijn de tentakels van het WEF vergaand doorgedrongen, misschien minder zichtbaar maar minstens zo opmerkelijk is de infiltratie op andere gebieden; supranationale organisaties zoals de Verenigde Naties, de NAVO, de WHO, velen NGO’s en media alsook hun aandeel in globale en regionale publieke beïnvloeding op tal van gebieden via gefinancierde maatschappelijke organisaties en initiatieven maar ook politieke organisaties, waarvan op Europees niveau VOLT de meest indrukwekkende is.
Men zou verwachten dat de hele wereld in rep en roer zou zijn. Geen sprake van.
Sterker nog. Nederlandse politici die kritische vragen stellen over het WEF, over de mate van ge- en verbondenheid van politici c.q. de Nederlandse staat aan/met het WEF, of over de invloed die het WEF-beleid heeft op de (totstandkoming van) nationale wetgeving, worden behandeld als rotte vis. Hun motieven worden zodanig ‘verdacht gemaakt’ dat er inmiddels in het ooit democratische Nederland zelfs hardop over een verbod op politieke partijen wordt gesproken. Ook nu uit WOB-documenten blijkt dat, in tegenstelling tot de eerdere keiharde ontkenningen daarvan, de Nederlandse staat zwart op wit bindende afspraken heeft gemaakt met het ‘praatclubje’, blijft het stil.
Momenteel komen de leden en partners (veelal met regerings- en privévliegtuigen bestuurt door ongevaccineerde piloten) als vliegen op de Davoose stront afgevlogen, ook al moeten zij daarvoor bovenop hun lidmaatschapskosten ‘iets’ bijbetalen.
Dat betalen geldt overigens niet voor de ‘Non-Business participants’, een verzameling van leiders uit onder meer de burgermaatschappij, de kunst, de media, de eerdergenoemde Young Global Leaders en staatshoofden (o.a. Willem Alexander) en ministers uit zo’n 70 landen, kortom de (politiek) beïnvloedbare deelnemers, de Useful Idiots die het WEF-beleid maatschappelijk moeten uitdragen of, hoe weinig democratisch ook, moeten vertalen naar (inter-)nationale wetgeving. Niet alleen hun reiskosten worden zoals voor de hand ligt door het WEF/de stakeholders betaald, tijdens hun verblijf worden deze deelnemers, kosteloos door streng geselecteerde bevallige blonde dames in de WEF-watten gelegd. Voor de beveiliging, van al deze aardse weldoeners waar de Zwitserse overheid blijkbaar graag aan meebetaalt, zijn in 2023, naast een volledige infrastructuur rond de 5000 man ingehuurd.
Mark Rutte meldt dit jaar uit het transitbusje op weg naar Davos, dat het eigenlijk alleen maar heel praktisch is, omdat je zo veel mensen tegelijk kan spreken en dat dat een hoop reizen scheelt en dat je er nieuwe ideeën kan op doen. Alsof Davos een soort huishoudbeurs voor inspiratie en visieloze politici is. Het meer dan eens benadrukken dat er (in Davos) geen besluiten worden genomen, acht ik trouwens geenszins geruststellend, zeker niet uit de mond van Mark Rutte.
Over de doelen van de nieuwe God van de Donder en zijn forum is, voor wie wil, steeds meer te lezen, en dat is overwegend niet per se geruststellend. Het feit dat de twee politiek machtigste mensen in Nederland, Mark Rutte en Sigrid Kaag, verklaard en bewezen aanhanger zijn van Klaus Schwab en zijn WEF-doctrine, maar - terwijl het door hun gevoerde beleid het tegendeel bewijst - voortdurend hun persoonlijke relaties met het WEF of de impact daarvan op het Nederlands beleid proberen te bagatelliseren, maakt de onrust niet kleiner.
De vraag is; zijn het gevaarlijke gekken of goedgelovige imbecielen ?
De WEF-plannen zijn gebaseerd op allang achterhaalde stads-architecturale luchtkastelen van de functionele stad van het CIAM (Congrès Internationaux d'Architecture Moderne) bekend van Le Corbusier. Het is een vorm van stadsvernieuwende schaalvergroting, waarbij je woont, werkt en recreëert in een one size fits all megastad waar je met de auto (die je dan niet meer hebt) niet in mag en je alles moet doen met het openbaar vervoer. Het is een knip- en plakwerk van ‘maakbaarheid’, waarin vele deeldisciplines zijn verwerkt die ‘samen’ op de tekentafel een schier optimaal resultaat lijken te geven, maar in de praktijk volledig voorbijgaat aan de menselijke emotie, de grilligheid van het individu. Het is het beste te vergelijken met de vooraf wijd en zijd bejubelde Bijlmermeer, de wijk die al snel na de realisatie op alle fronten een debacle is gebleken en na ieder geldverslindend doekje voor het bloeden om er nog iets van te maken, alleen maar triester werd, en ten langen leste voor megabedragen een volledig make-over kreeg.
Er zijn mensen die menen dat het WEF niet de top van de mondiale hiërarchie is, en dat Klaus Schwab en zijn ‘vrienden’ op hun beurt ook weer aan de touwtjes van een opper-poppenspeler hangen.
De waarheid is even saai als confronterend. Ieder mens is een opportunist en zal voor zichzelf de meest optimale keus maken ten aanzien zijn overleven. De elementen die daarvoor ook in dit tijdsgewricht het meeste gewicht in de schaal leggen, zijn macht en rijkdom. Als die al in je bezit zijn, is het zaak deze te behouden en liever nog deze te vergroten, teneinde je meest optimale positie te kunnen behouden c.q. verbeteren. Zij die geen of minder macht en rijkdom bezitten, zullen hun best doen zo dicht mogelijk aan te schurken tegen de zetel van de macht en rijkdom, omdat zij weten dat die positie voor hun het hoogst haalbare is. Dit zijn de ergste mensen, die je kunt treffen. Het zijn de onderknuppels die likken naar boven en trappen naar onder om hun positie te behouden, zoals Étienne de la Boétie zei, “zij die wreder zijn dan de tirannen die zij dienen”. En daaronder zitten u en ik, de mensen waarvoor zij zeggen zich in te spannen, maar over wiens rug zij hun posities van macht en rijkdom hebben bereikt en wensen te behouden.
Het WEF is een handig instrument voor de 5%, zij die de werkelijke top van macht en rijkdom op deze aarde vormen en die daarom - ook hen is opportunisme niet vreemd - graag de aalmoes van 600.000 Zwitserse Franken per jaar betalen aan de megalomane Duitse hofnar en zijn paladijnen, niet omdat zij zoveel op hebben met de mensen, of menen dat de mensheid of de planeet gered moet worden, zoveel scrupules kunnen zijn zich niet veroorloven, maar omdat Schwab als hun useful idiot, hun (financiële) belangen dient, door inspiratie- en visieloze politici te sturen met even schier verheven als onzinnige boodschappen over energietransities, het reden van de planeet door Sustainable Development Goals en als er dan nog tijd over is, misschien iets doen aan de hongersnood, huisvesting en onderwijs, want ook daar is in die 50 jaar geen wezenlijke vooruitgang geboekt.
Je hoeft niet te hebben doorgeleerd om te begrijpen dat het juist de top van de macht en rijkdom, deze 5% is, die verantwoordelijk is voor zowel de huidige beklagenswaardige staat van de mensheid als voor de eventueel deplorabele staat van de planeet. Toch lijkt niemand, zeker inspiratie- en visieloze politici niet, te kunnen (willen ?) inzien dat dit al sinds de instelling van het instrument ‘politiek’ het geval is geweest en dat er op de gebieden die er werkelijk toe doen, alle beloftes en initiatieven ten spijt, nooit echt iets verandert. De reden is simpel; Sinds mensenheugenis wordt het beleid van inspiratie- en visieloze politici gebaseerd op de ideeën van de 5% zelf, waardoor men er teven in geslaagd is hele volksstammen, politici incluis, te doen geloven dat het allemaal de schuld is van de gewone man, en de gewone man ook nog accepteert dat hij daarvoor moeten betalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten