Verslijt mij niet voor een communist, als ik zeg dat het huidige wereldwijd populaire economische systeem, gebaseerd op het kapitalisme, sleets is gebleken en (mondiaal uiteraard) vervangen zou moeten worden. Dat systeem indachtig durf ik te stellen dat, zoals ik later nog zal betogen, het in onze maatschappij uiteindelijk altijd de burger is die betaald, daar kunnen we het toch over eens zijn, hoop ik.
Mijn letterlijk, jeugdige vreugde ooit, inzake een samenwerking
tussen de Europese landen, is door de jaren 180° gedraaid, omgeslagen in een
zich steeds diep wortelende aversie tegen het moloch dat, contradictoir als het
moge klinken tegelijkertijd impotent en machtswellustig blijkt, het minstens
even gevaarlijke, povere en derhalve teleurstellende resultaat is van een ruim
zestigjarige (voor de burgers zeer kostbare) “samenwerking”.
Het eenvoudigste argument voor een #Nexit zou zijn, dat er geen enkel argument is tegen een Nexit of (klein nuanceverschil) voor het blijven in de EU. Sterker nog, de #EU brengt ons, en dan bedoel ik de (Nederlandse) burgers, geen voordeel en kost hen wel heel veel geld en dat nog los van de zogenaamd nettobetaling verschuldigd voor het Nederlandse lidmaatschap van de EU.
Pro-EU’ers beginnen hun betoog overwegend met het argument dat de EU oorlogen voorkomt, maar dat is een non-argument (zie de proxy-oorlog die de VS op kosten van de EU voert in Oekraïne), al was het maar omdat er geen parallelwereld bestaat waarin we de huidige oorlog/vrede situatie kunnen bekijken, indien er geen EU zou zijn. Het is zeer aannemelijk, dat zonder een EU er in Europa nu vrede zou heersen, omdat de huidige vrede niet zijn oorsprong vindt in het bestaan van de EU, maar vooral in de economische mondialisering die (eveneens op kosten van de burgers) de rijkdom van de elite vergroot.
Daar waar vroeger industrieën regionaal of nationaal gebonden waren, en er in een oorlog bij de vernietiging van een buurland geen “eigen” productiemiddelen werden vernietigd, is dat de laatste decennia door de mondialisering niet meer het geval. De kans jezelf economisch/industrieel in je voet te schieten wanneer je een ander land vernietigd waar jij zwaar geïnvesteerd hebt in productiemiddelen en/of grondstoffen, is tegenwoordig vele malen groter en gezien de waarde die ‘de politiek’ hecht aan ‘banen’, probeert men internationale conflicten liever diplomatiek op te lossen - zelfs als in een betreffend land de mensenrechten met voeten en meer worden getreden - hetgeen volledig los staat van de EU, juist in een tijd waarin de lobby het kompas is waarop de (internationale) politiek vaart.
Andere argumenten zijn even weinig valabel en komen vrijwel allemaal samen op; het goedkoper (en veiliger ?) zijn van producten, door betere prijsafspraken (lees = importbeperkingen ten aanzien van niet aangesloten landen die daardoor kunstmatig duurder worden gemaakt) als gevolg van handelsovereenkomsten. Terwijl Timmermans cs ons de greendeal opdringt, hebben zijn EU-collega’s de prijs van Chinese (veel goedkopere) zonnepanelen voor ons aangepast met importheffingen en dwingen zo de burger ten koste van zijn portemonnee/koopkracht de interne markt van de EU te steunen.
À propos, ik weet niet of je onlangs iets in een ander EU-land hebt gekocht, maar los van verlegde BTW voor bedrijven, is dat voor een burger vaak een horde. Ik woon in Frankrijk en kocht een auto van een Nederlandse particulier. Ik moest de auto importeren !? Wat nou vrij verkeer van personen en goederen ?
En nu ik het er toch over heb, een zogenoemd Europees paspoort, is slechts alleen Europees in naam, of men moet de vertalingen in het paspoort bedoelen. Je kunt een paspoort buiten je vaderland slechts verkrijgen bij een ambassade. In mijn geval moet ik 1.000 km rijden om een nieuw paspoort aan te vragen…
De totale (on-)kosten die gemaakt woorden voor de sinds de Brexit 705 EU-parlementsleden, nog los van de debiele, 103 miljoen Euro per jaar kostende verhuizing ieder maand naar Staatsburg, die ooit werd afgedwongen door een voormalige Franse president en welke door Macron uit eigen belang en Franse nationalistische trots opnieuw bestendigd werd, de enorme kosten van de ongeveer 40.000 mensen die de organisatie telt, de huisvesting zowel van “de vergadering” als de daarvoor werkzame mensen en de “pied-à-terre’s” van de diverse EU-parlementsleden, en al het wachtgeld dat aan types als Frans Timmermans wordt betaald, zijn al astronomisch (maar ondanks alle “transparantie” onvindbaar) zeker wanneer je bedenkt dat een aanzienlijk aantal van de EU-parlementariërs regelmatig overdag niet aanwezig is maar, om hun dagelijkse aanwezigheid premie te kunnen incasseren, tegen het vallen van de avond de draaideur in- en uit loopt, en passant de prikklok bedienend, zonder werkelijk iets te hebben bijgedragen aan Europa en meer bepaald aan haar burgers. Veel EU-parlementsleden en EU-medewerkers houden zich onledig met het bezoeken van de bijna dagelijks georganiseerde tentoonstellingen waar gratis eten en drinken wordt geserveerd, terwijl de meesten niet of nauwelijks een idee hebben wie de “artiest” is.
Het democratisch gehalte van de EU is, gezien haar opzet en functioneren (?) op zijn minst bedenkelijk, al was het slechts de alarmerend lage interesse/betrokkenheid van de EU-burger ten aanzien van de strapatsen van hen in het verre Brussel en de alarmerend lage opkomst bij EU-verkiezingen. Ondanks de, overigens toentertijd (opnieuw) relatieve ‘opwinding’ over een Brexit en dergelijke, kwamen er bij de laatste EU-verkiezingen slecht in 2 van de 27 aangesloten landen, meer dan 50% van de stemgerechtigden naar de stembus. Zeker, je kunt zeggen; eigen schuld dikke bult, moet je je er maar voor interesseren, maar dat acht ik een te gemakkelijk argument. Juist door de internationalisering van de politiek, raken burgers hun zicht daarop nog gemakkelijker kwijt en wordt hun invloed voortdurend geringer. Dat is (mede onder invloed van internationale verdragen) op internationaal niveau inmiddels al net zo marginaal als op regionaal en nationaal niveau, terwijl de politiek er ongeacht op welke niveau er voor de burger zou moeten zijn.
Men kan wel vinden dat “de burger” inmiddels ontwikkeld en geïnteresseerd genoeg zou moeten zijn, en als het politici zo uitkomt beweren zij dat ook - zoals ze net zo gemakkelijk van het teendeel uitgaan bij wetgeving - maar dat is utopisch. In dat kader kun je tevens opmerken dat de EU al die jaren nauwelijks iets heeft gedaan om hun/de politiek dichter bij de mensen te brengen. Juist het tegendeel blijkt waar.
Veel Europese burgers vergelijken ten onrechte het EP met hun nationale parlement, waarin de internationale partijleden van vergelijkbare fracties - of het nu liberalen, arbeiders, groen of wat dan ook zijn - onderling constructief met elkaar optrekken. De realiteit is anders. De binnen het EP gevormde “blokken” (officieel gevormd door nationale partijen die ieder op binnenlands gebied min of meer dezelfde ideologie (lijken) te hebben, zijn in de praktijk soms combinaties van zeer onlogische partijen. Veel Europese kiezers hebben geen benul van de onderlinge verdeeldheid tussen de fracties van de schijnbaar zelfde stroming waaruit deze blokken zijn samengesteld. Regelmatig blijkt er hooglopende discussie tussen bijvoorbeeld de socialisten uit Griekenland die het niet eens zijn met de Franse of Duitse socialisten. Indien er in het EP consensus wordt bereikt, dan is dat dus overwegend slechts op gebieden als milieu, gezondheid en veiligheid, gebieden waarover (al dan iet door gebrek aan terdege kennis) nagenoeg iedereen het wel min of meer eens is. Op andere gebieden is het ieder voor zich en God (of Allah) voor ons allen, omdat hier overwegend het economisch nationaal voordeel (voor bedrijven, niet voor burgers) van belang is. Op het moment dat in 08 -`09 er sprake was van een economische crisis betrok iedere staat haar nationale stellingen. Met name in Frankrijk had vriend en vijand het over “Made in France” om de Fransen consumenten te stimuleren maar zoveel mogelijk Franse producten te kopen. Het was de opmerking van een politiek commentator die deze roep wat deed verstommen. Zij merkte op dat de Fransen dan geen Franse merken meer moesten kopen, omdat deze in het buitenland werden geproduceerd en geassembleerd, maar eerder een Toyota, want die werden wel in Frankrijk door Franse arbeiders gebouwd. Uiteraard is dat voor de Franse globalisten/elite/industriëlen vloeken in de kerk !
Er wordt in Brussel (en Straatburg) veel tijd en vooral veel belastinggeld verknoeit terwijl er van een eenheid nagenoeg geen sprake is.
Belastingbetalers uit de Noord-Europese landen financieren het afzetgebied in de Zuid-Europese landen voor de industrie. De winsten komen vloeien echter niet terug naar/komen niet ten goede aan, de belastingbetalers, maar deze wordt afgeroomd door de globalisten/elite/industriëlen, die regeringsleiders (tijdens WEF-uitjes) wijsmaken dat dit ten goede komt aan de werkgelegenheid c.q. de burger.
Het maakt niet uit of je Jesse Klaver heet of Frans Timmermans, maar geen van beiden is blijkbaar voldoende economisch onderlegd om te begrijpen dat de kosten voor welk (eventueel in hun ogen wereld reddend) doel ook, uiteindelijk steeds weer door de consument/belastingbetaler, derhalve de burger wordt betaald. Een kwestie van elementaire kapitalistische economie; de kostprijs plus BTW.
Sinds in 1958 de EEG is ontstaan uit de EGKS, is er ruim zestig (60) jaar voorbijgegaan waarin - ondanks het schrappen van de E van Economische - de EU verzaakt heeft te komen tot het regulariseren van zaken als minimumloon, uitkeringen, pensioenstelsels en -premies, belastingtarieven, ziektekosten en vergoedingen, verzekeringen en zo voort, kortom dingen die voor de burgers van een (echt) verenigd Europa van belang zouden (kunnen) zijn. Vooral dit feit, maar ook de perikelen rond bijvoorbeeld Euro-Bonds of sowieso het ontbreken van een gezamenlijke aanpak van de fop-pandemie, is exemplarisch voor de onderlinge verdeeldheid (het ontbreken van de zo gewenste eenheid) van de EU-landen, de Europese utopie.
De Greendeal van de EU is een (financieel) allesverslindend gedrocht, dat opnieuw ten voordele van de globalisten/elite/industriëlen, de burgers in een financiële houtgreep neemt. Terwijl men in Duitsland is begonnen gas te subsidiëren, moet Nederland van het gas af. Wat je ook van gas mag vinden, van een geweldige Europese aanpak/eenheid is geen sprake. Door de proxy-oorlog die de VS op kosten van de EU in Oekraïne heeft ontketend om Rusland te onderwerpen, is energie-onafhankelijkheid voor de EU nu noodzaak, reden voor de globalisten/elite/industriëlen minder kritisch te zijn over kolencentrales, kernenergie en gas (dat nog steeds vanuit Rusland, maar nu via o.a. India en veel duurder naar Nederland komt) hetgeen je inmiddels ook terug kan zien in het EU energiebeleid dat de politieke marionetten in Brussel schoorvoeten over het voetlicht brengen.
Als groot voorstander van kleinschaligheid, zie ik de besliswaanzin vanuit Brussel met lede ogen aan, vooral wanneer ik zie/lees dat egotisten vaak geen besef hebben van de gevolgen van een door hen gestemde regel of wet, maar slechts omdat deze regel of wet op het eerste gezicht juist leek, zo deden de lobbyisten van de globalisten/elite/industriëlen hen geloven. Maar al te vaak blijkt dat zij niet werkelijk betrokken zijn bij de burgers, en geen benul hebben van de impact van hun beleid, maar slechts hechten aan hun/een idee.
Landen zijn ontstaan door de samenvoeging van voorheen autonome kleine naties/gebieden, een samenvoeging die vooral uit militair-defensief oogpunt ontstond, iets wat onder andere om de hiervoor uitgelegd reden een gedemodeerd argument is. Het beste is dat nu nog te zien in (de Bundes Republik) Duitsland, maar zeker ook in Italië en Frankrijk is daar nog lang spraken van geweest.
Zo kon het niet zo heel lang geleden (en wellicht zelfs nu nog) gebeuren dat de beide opa’s van een kind in Parijs, niet in het Frans konden communiceren, omdat de een slechts het Baskisch beheerste en de andere slechts het Bretons.
Europarlementariërs uit een ander buitenland, de plaatselijke historie elders in Europa niet kennen en derhalve geen flauw idee hebben wat er elders speelt, zitten in Brussel niet specifiek voor het welzijn van het handje vol rijstboeren in de Franse Camargue mochten zij al van hun bestaan afweten - ja in de Camargue wordt rode rijst geteeld en ja zij functioneren bijna volledig op Europese subsidie, omdat dit cultureel erfgoed bewaard zou moet blijven -, of voor de Nederlandse boeren, maar indien zij niet nog slechts ten eigen voordele bezig zijn, in het gunstigste geval slechts voor hun eigen nationale achterban.
Nederlanders zijn een slecht voorbeeld van “de gemiddelde Europeaan”. Terwijl het gros van de Nederlanders, soms al op zeer jonge leeftijd het buitenland bezoekt, zijn er honderdduizenden “Europeanen” die nog nooit of nauwelijks verder dan 100 kilometer van huis zijn geweest, en die in de strijd om hun bestaan iedere EU-maatregel (overwegend beperkingen en kostenverhogend) als een volgende tegenslag beschouwen, en voortdurend in het belang van de niet bestaande Europese eenheid, regels vanuit Brussel krijgen opgelegd door “politici” die hun globalistische eenheidsworst van toepassing hebben verklaard voor alle 445.000.000 inwoners van de EU !?
Over immigratie zal ik kort zijn, omdat ik niet begrijp waarom ‘we’ die mensen hier laten komen en niet helpen daar een stabiele economie op te bouwen, en in het geval van Niger met Emmanuel Macron voorop, zelfs de soevereiniteit schenden, daar waar ‘we’ Poetin inmiddels al anderhalf jaar voor aan de schandpaal nagelen. Door de problemen die de immigratie met zich meebrengt - op korte termijn m.b.t. de huisvesting en vervolgens t.a.v. de werkgelegenheid en vervolgens de culturele spanningen - vermindert in toenemende mate de empathie voor zowel de immigranten als de EU.
Tegelijkertijd is het onbegrijpelijk dat er al vele decennialang geld gevraagd voor “de arme mensen” in Afrika, maar dat er structureel nauwelijks iets lijkt te veranderen. En al die tijd lijkt nauwelijks iemand zich daarover iets af te vragen - de politici al het allerminst – of daar structureel iets aan lijkt te willen doen. Sterker nog, volgens een Nederlandse minister is opnieuw geld betalen in ons eigen belang en inderdaad, zoals hierboven reeds geschetst ten aanzien van Noord-Europese burgers die de Zuid-Europese afzetmarkt ten behoeve van de industrie financieren, zo financieren de belastingbetalers van de volledige EU met de ontwikkelingshulp, afzetgebied in Afrika. Onnodig te zeggen dat opnieuw de globalisten/elite/industriëlen daarvan profiteert…
Het is vooral stuitend (een voorbeeld van menselijke/politieke onwil ?) dat er nog dingen als giro-555, een postcodeloterij, een voedselbank of dergelijke bestaan. Iedereen die deelneemt c.q. geld betaalt aan “goede doelen” bestendigt een (internationaal) politiek- c.q. ontwikkelingsbeleid dat er schijnbaar niet op uit is om (sociale en of politieke) misstanden recht te trekken, maar slechts om de globalisten/elite/industriëlen de winsten te laten afromen en bonussen te laten ontvangen. Teneinde zichzelf te verrijken verlenen de marionetten van de EU daar graag hun steun aan, zelfs wanneer zij daarvoor indien dat wenselijk is of (economisch) zo uitkomt, het met de mensenrechten - ongeacht of dat de nationale VvMU betreft of de mensenrechten in landen als Saoedi-Arabië o.d. - niet zo nauw moeten te nemen.
Het globalisme gaat niet werken, de EU is mislukt, de keizer loopt in zijn blote kont en bijna niemand in Brussel wil dat toegeven en dat is gelijk het volgende probleem van de EU. Zeker zolang iedereen het blijft ontkennen en op zijn eigen manier probeert te redden wat er te redden valt, of zoals Timmermans en de alcoholist Verhofstadt met respectievelijk een klimaatplan en Euro-leger de vlucht naar voren kiezen, krijgt de EU geen nieuwe kans op een nieuwe start. En de vraag is zelfs of dat jammer is.
De huidige realiteit is dat de EU is
nooit meer geworden dan een Economische unie, en de burger is daarbij slechts
een instrument is. De sporadische keren, even betrekkelijke als incidenteel, dat
de uitwerking van het geldverslindende beleid voor de burgers niet nadelig
uitwerkt, is in feite slechts ‘collateral benefit’ !
Nawoord.
De EU of; wanneer de idealen van wereldverbeteraars zijn verwaterd, gecorrumpeerd door macht en verrijking, en waan tot dogma is verheven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten