De waanzin regeert, hetzij in mijn eigen hoofd, hetzij in de politiek, hetzij in de maatschappij.
Ik moet me dagelijks afvragen of ik niet steeds verder van de realiteit afdrijf, of de realiteit van mij. Pubers die gezamenlijk iemand in elkaar slaan, of gezamenlijk op rooftocht gaan, gesubsidieerde moordadviezen aan kinderen door moslims, een treitervlogger die zegt zich te hebben bekeerd en smalend lacht om zijn ooit door de rechter verlangde maar o zo ongemeende excuus, een gemeenteraadslid met een aandachtstoornis, dat zich bedreigt voelt door zwartepieten, waarop twaalf man, oeps ! Twaalf mens van de toch al overbelaste hoofdstedelijke politie komt opdagen, de inmiddels (schijnbaar ?) dagelijkse steekpartijen of de bijna even zo frequente politici in opspraak. Ben ik de enige die dat abnormaal blijft vinden ?
De regering, onze inmiddels nationale farce majeur, met premier Pinokkio (iemand die als hij van de economische voorspoed van Nederland spreekt, niet schijnt te begrijpen dat je kunt verdrinken in water van gemiddeld één centimeter diep) aan het hoofd, heeft geen tijd zich dingen af te vragen, druk als hij/zij is met vliegen, liegen en bedriegen. Er lijkt in Den Haag - om over Brussel maar niet te spreken ! - eerder sprake van een wedstrijd; “wie kan zich met de minste inspanning, in de korts mogelijke tijd, het meest verrijken, over de rug van de belastingbetaler”, dan van regeren. En dat bijna kamerbreed.
De politieke correctheid is van de politiek, waar hij verdwenen lijkt, overgeslagen op de deugers. Zij houden daarmee het maatschappelijk debat in een wurggreep. Een discussie kan niet meer worden gevoerd, de minste kritiek wordt door deugers af geserveerd met even politiek correcte als onheuse gemeenplaatsen of dito kwalificaties die vaak betrekking hebben op de periode van Nazi-Duitsland. Ad hominems en andere drogredenen zijn gemeengoed, en daarmee verwijden deze zichzelf als verbinders typerende lieden, voortdurend de kloof met hun criticasters.
Deugers zijn mensen die te weinig aan zichzelf hebben, zich onvoldoende gezien voelen en zich daarom graag maatschappelijk wensen te manifesteren, de sociale media lopen er van over. Het zijn overwegend wannabe’s die zich opwerpen voor de belangen van andere personen, groepen of denkbeelden, waarbij het van geen enkel belang is dat ze vaak niet namens of in het werkelijke belang van de betrokkene(n) spreken. Het zijn mensen die menen aan de goede kant van de geschiedenis te staan omdat zij de juiste mening hebben, zoals ‘feministes’ die, de mening van de huisvrouwen ten spijt, vinden dat alle vrouwen een glazen plafond moeten doorbreken, behalve als je dat doet op een congres van het Forum voor Democratie. Of BN’ers die allemaal oproepen een asielzoeker in huis te nemen, maar nog steeds hun zolder niet hebben verbouwd. Of mensen die menen dat je om de aarde te redden geen kernenergie mag gebruiken, maar geen probleem hebben met milieuvervuilende wieken van windmolens of accu’s van “groene” auto’s die vol zitten met zware metalen, liever vieze stroom van een bruinkoolcentrale uit het buitenland importeren, dan de schonere stroom uit eigen land gebruiken en gemakshalve de uitstoot van biomassacentrales niet meetellen voor hun carbon footprint.
Ze worden gedreven door een verlangen zich te manifesteren; Notice me !” Zie mij staan ! Ik ben een individu, mijn mening (hoe dwaas ook) telt ! Mogelijk kiezen zij voor wat zij de maatschappelijke underdogs achten, omdat ze hierin hun eigen marginaliteit herkennen en wellicht geloven zij dat zij met het verheffen van de underdog tegelijk hun eigen marginaliteit kunnen ontstijgen.
Het is niet eens de hoge mate van gepreoccupeerde starheid, maar het hen ontbreken van argumenten, die discussiëren met een deuger onmogelijk maakt.
Deugers verkrampen door hun gedrag meer en meer de maatschappij. Het begon in de tijd dat conferenciers zeiden, uit respect voor moslims, geen grappen meer te willen maken over de profeet. Uiteraard was dit geen willen, maar durven, geen respect maar angst, voor een fatwa. Daarmee was het deughek van de (Amster-) Dam en is het gebruik van het woord respect in de meeste gevallen volledig inhoudsloos, een stopwoordje, geworden.
Onderwerpen die niet per se met elkaar te maken hebben, zijn sindsdien op de grote deug-hoop gegooid en wee degene die hierop kritiek durft te leveren. Deug-politici die zeggen de democratie, de vrijheid en de vrijheid van meningsuiting te willen beschermen, laten geen mogelijkheid ongebruikt, om de deug-gedachten te verheerlijken en tegelijkertijd kritiek, desnoods met wetgeving, te smoren, hierbij gesteund door de trouwe deug-lakeien van de MSM.
Het welkom dat de nog ongeboren omroepvereniging Ongehoord Nederland momenteel wordt bereid is exemplarisch. Terwijl een loot van het zuiverste democratische water tot wasdom komt, haasten allerlei misofone deugers, de zelfbenoemde beschermers van het wens-kaartenhuis, zich uit hun safe space om de nieuwe omroep, hun medewerkers en hun (al dan niet politieke) aanhangers, te verketteren, te marginaliseren, te breken in de knop, Een betere rechtvaardiging voor de oprichting kun je, dunkt mij, niet bedenken, al moeten we door schijnbaar willekeurig ingrijpen van de minister, misschien nog een jaar wachten om gehoord te worden.
Laten wij onszelf echter niets wijsmaken. Het is utopisch te hopen dat, ook door brede berichtgeving, er bij een verkiezingen ooit een opkomst van 100% zal zijn, zoals het ook utopisch is te veronderstellen dat ooit 100% van de kiezers zal stemmen op inhoud, maar ik vermoed en ik veronderstel dat de keuze van een deel van de slechts 42% die zegt wel op inhoud te stemmen, anders zal uitvallen, wanneer zij minder eenzijdig wordt geïnformeerd. Ik veronderstel ook dat een deel van de overige 58% ook op inhoud zal gaan stemmen en ik veronderstel zelfs dat een deel van de huidige niet-stemmers, op basis van de keerzijde van de medaille, wel zullen gaan stemmen en dat zal nodig zijn als we de waanzin willen terugdringen.
Veronderstellen dat je de waanzin ooit geheel uitbant is eveneens utopisch, want steeds wanneer de idealen van wereldverbeteraars vervagen, zij gecorrumpeerd worden door macht en zij hun waan tot dogma’s verheffen, zal de waanzin steeds opnieuw regeren.
