Zo noemde Marietje Schaake het verwijderen van het account van Donald Trump door ‘de grootste haatmegafoon van het laatste decennium’, zoals zij Twitter noemt. Marietje, en velen anderen met haar, leken er niet rouwig om.
Onbegrijpelijk !
Als het ergens een symbool van is, dan is dat slechts van de onderwerping van het journaille, waarvan sprake is sinds het zwaartepunt van de journalistiek is opgeschoven van berichtgeving naar dweperig politiek activisme. De meerderheid doet zelfs geen poging meer dat te verbloemen, sterker nog niet weinig zijn er openlijk trots op.
De Godwins (verwijzingen naar nazi-Duitsland) in de columns als reacties op Trump en Baudet of wie er ook als rechts-extremist wordt weggezet, zijn tegenwoordig ook op social media gemeengoed. Ze klinken op beide plaatsen net zo hard als het gejuich over de beperkingen die de (in hun ogen) rechts-extremisten worden opgelegd.
De kritiekloze instemming is niet alleen onbegrijpelijk, het is ook eng. Alleen omdat het deze keer in de lijn van hun visie ligt, gaat men ook nu weer voorbij aan het feit dat een handjevol rijke ongekozen eenlingen (?) de dienst uitmaken in plaats van gekozen volksvertegenwoordigers, die we - behalve in het geval van Rutte ? - iedere vier jaar weg kunnen wegstemmen.
En hoelang duurt je euforie nog, wanneer deze beperkingen zich op enig moment ook tegen jou keren ?
Van gelijke monniken, gelijke kappen is al tijden geen sprake meer. Democratie is tegenwoordig selectief voorbehouden aan Deugers, die in veel gevallen de antifascisten blijken te zijn waar de Joods-Nederlandse historicus Jacques Presser naar verwees[1].
Critici, in de demagogische volksmond Rechts-extremisten, Wappies of Complotisten genoemd, zijn inmiddels van hun democratie uitgesloten, zij dienen zich te onderwerpen aan het journalistieke mainstream oordeel, in naam van het gezamenlijk c.q. algemeen belang.
Journalisten zouden ‘de wachters van de democratie’ zijn, maar steeds vaker is er, afhankelijk van de situatie, of sprake van selecte verontwaardiging, of juist van gedogen en instemming.
Baudet, die enkele keer dat hij wordt uitgenodigd, hoeft maar adem te halen of hij wordt al onderbroken, terwijl een Ghanese oproerkraaier keer op keer een podium krijgt en wegkomt met de meest bedenkelijke strapatsen…?
De realisatie dat als Rutte maar half zo heftig zou zijn veroordeeld op zijn merites als Trump op de zijne, Nederland nooit een tweede kabinet Rutte zou hebben gekend. Laten de journalisten, ‘de wachters van de democratie’ daar eens over nadenken.
Iedere ‘journalist’ die de twitterban van Trump, met in haar kielzog het verwijderen van Parler van de Amazon servers door meneer Bezos en het onbereikbaar maken van de Parler-app door Apple en Google, niet ondubbelzinnig veroordeelt is die titel niet waard.
Zij tonen dezelfde gelatenheid waarover predikant Martin Niemöller sprak[2] met betrekking tot de stapsgewijze eliminatie van doelwitten door de nazi’s.
Ik verzoek hierbij iedere journalist op te staan tegen censuur. En doe je het niet voor mij, doe het dan ten minste voor jezelf !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten