A symbolic act...

That's how Marietje Schaake called the deletion of Donald Trump's account by "the biggest hate megaphone of the last decade," as she calls Twitter. Marietje, and many others with her, did not seem to be mourning it.

 

Incomprehensible ! 

 

If it is a symbol of anything, it is only of the subjugation of journalism, which has been going on since the center of gravity of journalism shifted from reporting to bigoted political activism. The majority no longer even attempts to disguise that, indeed not few are openly proud of it. 

 

The Godwins (references to Nazi Germany) in the columns as reactions to Trump and Baudet or whoever is dismissed as a right-wing extremist are now commonplace on social media as well. They ring as loudly in both places as the cheers over the restrictions imposed on (what they see as) right-wing extremists.

 

The uncritical acquiescence is not only incomprehensible, it's scary. Only because it is in line with their vision this time, they again ignore the fact that a handful of rich unelected loners (?) are calling the shots instead of elected representatives of the people, whom - except in the case of Rutte ? - can vote away every four years. 

 

And how long will your euphoria last, when at some point these restrictions also turn against you ?

 

 

It's been a long time since there was an equality of interests. Democracy today is selectively reserved for Deugers, who in many cases turn out to be the anti-fascists referred to by the Jewish-Dutch historian Jacques Presser[1].

Critics, in the demagogic vernacular called Right-wing extremists, Wappies or Complotists, are now excluded from their democracy, they must submit to the journalistic mainstream judgment, in the name of the common c.q. general interest.

 

Journalists are supposed to be 'the watchmen of democracy', but increasingly, depending on the situation, there is either selective indignation, or, on the contrary, tolerance and approval. 

Baudet, the few times he is invited, only has to take a breath or he is already interrupted, while a Ghanaian agitator is given a stage time and time again and gets away with the most questionable excesses...?  

 

 

The realization that if Rutte had been judged only half as harshly on his merits as Trump on his, the Netherlands would never have had a second Rutte cabinet. Let the journalists, 'the watchmen of democracy' think about that. 

 

Any 'journalist' who does not unequivocally condemn Trump's twitter ban, with in its wake the removal of Parler from the Amazon servers by Mr. Bezos and the making of the Parler app inaccessible by Apple and Google, is not worthy of that title.

 

They show the same resignation of which Pastor Martin Niemöller spoke[2] regarding the step-by-step elimination of targets by the Nazis.

 

I hereby request every journalist to stand up against censorship. And if you don't do it for me, at least do it for yourself !

 

 

---

[1] https://pallieterke.net/2016/04/als-de-fascisten-terugkeren/

[2]

https://nl.wikipedia.org/wiki/Toen_de_nazi's_de_communisten_arresteerden

Een symbolische daad…

Zo noemde Marietje Schaake het verwijderen van het account van Donald Trump door ‘de grootste haatmegafoon van het laatste decennium’, zoals zij Twitter noemt. Marietje, en velen anderen met haar, leken er niet rouwig om.

 

Onbegrijpelijk ! 

 

Als het ergens een symbool van is, dan is dat slechts van de onderwerping van het journaille, waarvan sprake is sinds het zwaartepunt van de journalistiek is opgeschoven van berichtgeving naar dweperig politiek activisme. De meerderheid doet zelfs geen poging meer dat te verbloemen, sterker nog niet weinig zijn er openlijk trots op. 

 

De Godwins (verwijzingen naar nazi-Duitsland) in de columns als reacties op Trump en Baudet of wie er ook als rechts-extremist wordt weggezet, zijn tegenwoordig ook op social media gemeengoed. Ze klinken op beide plaatsen net zo hard als het gejuich over de beperkingen die de (in hun ogen) rechts-extremisten worden opgelegd.

 

De kritiekloze instemming is niet alleen onbegrijpelijk, het is ook eng. Alleen omdat het deze keer in de lijn van hun visie ligt, gaat men ook nu weer voorbij aan het feit dat een handjevol rijke ongekozen eenlingen (?) de dienst uitmaken in plaats van gekozen volksvertegenwoordigers, die we - behalve in het geval van Rutte ? - iedere vier jaar weg kunnen wegstemmen. 

 

En hoelang duurt je euforie nog, wanneer deze beperkingen zich op enig moment ook tegen jou keren ?

 

 

Van gelijke monniken, gelijke kappen is al tijden geen sprake meer. Democratie is tegenwoordig selectief voorbehouden aan Deugers, die in veel gevallen de antifascisten blijken te zijn waar de Joods-Nederlandse historicus Jacques Presser naar verwees[1].

Critici, in de demagogische volksmond Rechts-extremisten, Wappies of Complotisten genoemd, zijn inmiddels van hun democratie uitgesloten, zij dienen zich te onderwerpen aan het journalistieke mainstream oordeel, in naam van het gezamenlijk c.q. algemeen belang.

 

Journalisten zouden ‘de wachters van de democratie’ zijn, maar steeds vaker is er, afhankelijk van de situatie, of sprake van selecte verontwaardiging, of juist van gedogen en instemming. 

Baudet, die enkele keer dat hij wordt uitgenodigd, hoeft maar adem te halen of hij wordt al onderbroken, terwijl een Ghanese oproerkraaier keer op keer een podium krijgt en wegkomt met de meest bedenkelijke strapatsen…?  

 

 

De realisatie dat als Rutte maar half zo heftig zou zijn veroordeeld op zijn merites als Trump op de zijne, Nederland nooit een tweede kabinet Rutte zou hebben gekend. Laten de journalisten, ‘de wachters van de democratie’ daar eens over nadenken. 

 

Iedere ‘journalist’ die de twitterban van Trump, met in haar kielzog het verwijderen van Parler van de Amazon servers door meneer Bezos en het onbereikbaar maken van de Parler-app door Apple en Google, niet ondubbelzinnig veroordeelt is die titel niet waard.

 

Zij tonen dezelfde gelatenheid waarover predikant Martin Niemöller sprak[2] met betrekking tot de stapsgewijze eliminatie van doelwitten door de nazi’s.

 

Ik verzoek hierbij iedere journalist op te staan tegen censuur. En doe je het niet voor mij, doe het dan ten minste voor jezelf ! 

 

---

[1] https://pallieterke.net/2016/04/als-de-fascisten-terugkeren/

[2]https://nl.wikipedia.org/wiki/Toen_de_nazi's_de_communisten_arresteerden 

D66-stemmers. Wat zijn dat voor mensen ?

Door die vraag te beantwoorden maak ik mij misschien schuldig aan hetzelfde generaliserende gedrag dat - overigens niet alleen - veel D66-stemmers betonen, wanneer zij iemand met een voor hun afwijkende mening, ongeacht het onderwerp, menen te moeten typeren als FVD- of PVV-stemmer, of gemakshalve als rechtsextremist, een typering waarmee veel stemmers op linkse partijen, gerekend vanaf de VVD, de discussie blokkeren nog voor deze zou kunnen beginnen.

 

Desalniettemin ben ik, puttend uit mijn ervaring, van oordeel dat D66-stemmers de saaiste mensen zijn die je in het politieke spectrum kunt vinden. Het zijn overwegend mensen of kinderen van mensen die menen zich niet alleen economisch maar ook intellectueel, uit de arbeidersklasse van de jaren 70 en 80, te hebben ontworsteld en hun leven doorgaans al als geslaagd oordelen, nog voor ze 40 jaar oud zijn. 

 

Aan hun politieke stellingname (stokpaardjes) lijkt ongeveer net zoveel kritische overweging vooraf te gaan, als aan het kiezen van hun hond - vaak een blonde of Golden Retriever, een hond die weinig blaft en zich snel aanpast - niettemin voelen zij zich geestelijk verlicht en zelfbewust. 

 

Verzadigd door hun huisje, boompje, beestje, reiken zij in gelukzalige overmoed naar de volgende etage in de piramide van Maslov.

Met de persoonlijkheid van een reclameacteur nemen zij, onder het motto ‘de wereld verandert’ zonder moeite afstand van hun geschiedenis en tradities. Zij geven consent in ruil voor mentale bevrediging. 

Begripvol voor de marginale noden van mentale armoedzaaiers, maar vervreemd van de realiteit, hijsen zij schier onzelfzuchtig allerhande minderheden op podia en geven hen vervolgens genereus hun consent, zoals de paternalistische rijkaard schijnbaar achteloos zijn nietige aalmoes schenkt aan de bedelaar.

 

De D66-stemmer is de eerste die klaar staat om zijn vrijheid in te leveren voor het gevoel van veiligheid, hij offert daar zonder blikken of blozen het referendum voor op - wat weten domme en extreemrechte mensen of Wappies er nou van ? - en levert zich met graagte over aan Unie van Europese Deelstaten, momenteel nog bekend onder de naam EU.

 

De D66-stemmer is overwegend een egotistische wensdenker met oogkleppen op, die naar voren vlucht, zonder de keerzijde van de medaille te willen zien. Zijn enige geluk is dat wanneer hij ooit overmoedig in volle vaart het ravijn in rent, hij een efemeer moment kan genieten van vrijheid, omdat hij nooit enige notie zal hebben van wat hem heeft geraakt, wanneer hij op de bodem te pletter slaat.