Brexit II

Voor de laatste keer hebben de Britten de deur in Brussel achter zich dichtgeslagen. De reactie van de achterblijvers en dan die van mevrouw Mairead McGuinness de voorzitter in het bijzonder, was opmerkelijk. Sore losers. 

Er is door de Brexit een cruciaal blokje uit de Brusselse Jenga-toren verdwenen. Een enkel blokje zal de toren niet doen omvallen, zal u zeggen. Niettemin is hiermee de instabiliteit en de verdeeldheid binnen de ‘unie’ vergroot. Of het algehele categorische ontkenning is geweest of het misplaatste vertrouwen voldoende vrees te hebben aangejaagd om de Britten op hun besluit te laten terugkomen, zullen we misschien nooit weten, punt is wel dat het voldongen feit een groot spectrum van reacties - in Brussel en andere Europese hoofdsteden - heeft losgemaakt, dat op flagrante wijze, het compleet gebrek aan consensus over hoe er met de Brexit dient te worden omgegaan, duidelijk maakt. 

Brullende beroepspolitici zonder enig economisch inzicht, maar niet minder machtswellustig, maken duidelijk dat ze het Verenigd Koninkrijk wel even een lesje zullen leren in de komende onderhandelingen. Met name voorzitter Charles Michel van de Europese Raad, liet daarover - schijnbaar met volledige instemming van EU-voorzitter Ursula von der Leyen - geen twijfel bestaan. Een opmerkelijke opstelling als de onderhandelingen nog moeten beginnen; alsof de EU-consumenten plots niet meer zitten te wachten op de Britse goederen en diensten en de EU niets meer naar het VK heeft te exporteren.

De Ode an die Freude-zangers, dromen rustig door, over hoe ze de stoeltjes warmhoudend, in de overtuiging dat de Britten straks alsnog het licht gaan zien.

De realisten, zoals Donald Tusk, die beargumenteert opperen dat dit pas de eerste dominosteen zou kunnen zijn, komen nauwelijks aan het woord of worden weg-gebagatelliseerd.

In Nederland laat Mark Rutte zoals gebruikelijk bij EU-kwesties zijn Januskop zien. De spagaat van Mark Rutte gedurende zijn persconferentie na de ministerraad op BrexitDay was tenenkrommend, en het gezapige ‘journaille’ - verdient het die naam nog wel ?- liet dat allemaal kritiekloos gebeuren.

Nederlands belastinggeld gaat naar economisch zwakke EU-landen, zodat deze landen Nederlandse exportproducten kunnen kopen. Denk daar eens over na Nederlandse burger. Met uw belastinggeld, financiert u uw eigen arbeidsplaats, zolang uw werkgever de winst kan afromen. Mark zegt dat pragmatische Nederlanders dat wel begrijpen…

Volgens Mark levert de immigratie een spanningsveld op tussen de ontvangende Zuidelijke en de Noordelijke EU-landen, omdat de zuidelijke landen bang zijn dat ze met die mensen waarvan ten minste 85% direct terug kan, blijven zitten. Is er dan één EU-land dat wel zit te wachten op die 85% ? Volgens Mark gaat het alleen maar mis omdat de zuidelijke EU-landen niet goed registreren…

Blijkbaar zitten er in Brussel te veel mensen Ode an die Freude te zingen, in plaats van te werken voor de Europese burgers. Hoe kan het anders dat al jarenlang bestaande problemen niet/nooit worden opgelost, geld lijken ze in Brussel nooit te kort te komen ? 

Omdat de EU hiertoe niet in staat is !

Ondanks de wil van hen die de EU als een politieke unie willen zien, kan daar ook geen sprake van zijn. De EU zou zonder een EU-grondwet helemaal niet mogen regeren c.q. beslissen over politieke kwesties. Dat zij dat wel doet komt alleen doordat de ondemocratische EU-constructie door de nationale regeringsleiders wordt gedoogt. Er wordt geregeerd op basis van internationale verdragen, niet op basis van een grondwet. Om de EU-burgers tevreden te houden, wordt het quasi democratisch gehalte in stand gehouden door Europese verkiezingen. En dan nog ! Met maar 26 Nederlandse zetels - die ook nog eens zijn verdeeld over PvdA 6, VVD 4 + D66 2, CDA 4 + CU 1 + 50PLUS 1, FVD 3 + SGP 1, GL 3 en PvdD 1 - van een totaal van 751 (nog geen 3,5% van de zetels !!)  is de invloed van Nederland in dit parlement minder dan marginaal. 

Na het NEE van de Fransen en de Nederlanders (en vergeet de Denen niet) ten aanzien van een Europese grondwet, zijn de referenda in andere landen uitgesteld, om nooit meer te worden gehouden. Een verdrag van Lissabon kwam daarvoor in de plaats, volgens Mark Rutte het Ei van Columbus; als je niet meer wil, kan je eruit. 

Hoe dat “kan je eruit” verloopt moet je eens aan de Britten vragen. En dan zijn ze nog niet klaar. 

Volgens Rutte moet een en ander nog worden uit-onderhandeld en is één jaar om dat te doen. Hij vindt dat weinig tijd, zeker omdat de Britten, zo schamperde hij, “druk bezig zijn met de voorbereidingen van een Brexit-feestje”. 

Mark schijnt te vergeten dat zijn vriend van de Belgische “VVD” in plaats van serieus de Brexit voor te bereiden, al drie jaar met zijn stuurgroep op kosten van de Europese belastingbetaler rode wijn zit te slempen.

De EU heeft niets geleerd van haar eigen beleid, noch van de Brexit. Een Verenigd Europa, gedwongen door kanonnen of door gedwongen door wetten, is een utopie. De grote verschillen in mentaliteit, identiteit, zeden en gebruiken - en dan praten we niet eens over soevereiniteit - van de verschillende Europese volken, soms - zoals met de Vlamingen en de Walen - zelfs binnen landsgrenzen, maken dat onmogelijk, zoals (daarmee samenhangend) de opgedrongen diversiteit/integratie ten aanzien van de aanzienlijke stroom immigranten onmogelijk is. 

Wanneer de EU niets meer zou zijn willen zijn dan een economische unie, zou er nog wel toekomst zijn geweest, ook al is er op dat gebied nog heel veel te regelen. Heeft u al eens een auto ge- of verkocht van/aan iemand in een ander EU-land ? Er is nog immer sprake van importeren. De EU is een economische unie, maar slechts voor bedrijven, niet voor de burgers. 

De EU, of nee, beter gezegd, Nederland, Frankrijk en Denenmarken moeten straks met het VK gaan onderhandelen, over bijvoorbeeld de visserij, want met het vertrek van de Britten, wordt het visgebied van de EU een gevoelig stuk kleiner. Of zij dat, gezien de nationale belangen, samendoen of ieder voor zich, weet ik niet. Maar als Rutte op zijn persconferentie zegt dat hier ook door de EU concessies moeten worden gedaan, maar dat andere EU-landen, zoals bijvoorbeeld Spanje dat geen direct baat heeft bij deze onderhandelingen, dit wel snappen, dan zijn de Nederlandse vissers daar waarschijnlijk veel minder gerust op. Die denken waarschijnlijk terug aan de door de EU gedwongen stopzetting van de puls-visserij – relatief kort nadat zij daarin grote investeringen hadden gedaan – omdat Frankrijk dat verlangde. 

Een illustratie. Denemarken stapte op 10 augustus 1961 in de EEG om hun agrarische export met het VK veilig te stellen. Dat was precies één dag nadat het VK was toegetreden tot de EEG. Vandaag is het aandeel van hun agrarische export als percentage van hun totale export sterk afgenomen. Hun directe buren, Zweden en Duitsland zijn hun grootste exportpartners, met op de plaatsen 3, 4 en 5; het ex-EU-land het VK, niet EU-land Noorwegen en de VS. Hoeveel van hun eigen belang zal Denemarken (zonder EU-dwang) hiervoor, ten gunste van Frankrijk en Nederland willen opgeven ? Als dat in hun ogen teveel wordt, is een Dexit niet langer ondenkbaar. 

Er is sinds 1958 toen de EEG (de voorloper van de EU) werd opgericht nog nooit werk gemaakt van een Europese financiële harmonisatie ten aanzien van minimumloon, van belastingen, belastingschalen, van pensioenen, pensioenleeftijden of pensioenstelsels, van (werkeloosheids-)uitkeringen, subsidies, toeslagen of tegemoetkomingen en dergelijke, en dat is even opmerkelijk als onvoorstelbaar. 

Het instellen van een gemeenschappelijke Europese munt, zonder een gemeenschappelijk Europees economisch en financieel beleid is je reinste onzin, en toch laten de EU-landen, die menen dat ze zonder de EU economisch redeloos verloren zijn, zich wijsmaken dat de onbegrijpelijke monetaire politiek van de ECB in ieders belang is ?!

Pragmatische Nederlanders of niet, het is onbegrijpelijk dat er iemand nog enig geloof heeft in de mythe van de EU.

Alles wat meer is dan economische samenwerking op Europese schaal, is gedoemd te mislukken. De EU ligt in coma, en wordt slechts met een miljarden kostend infuus inleven gehouden. Het wordt tijd om de stekker eruit te trekken, want de EU heeft geen toekomst. De komende tijd zal dat steeds duidelijker worden. 

Enerzijds omdat steeds meer mensen de ware aard van de EU doorzien en anderzijds doordat de meningen in de groep EU-adepten zullen gaan polariseren. Van de EU-adepten zal een deel gaan pleiten voor volledige overgave aan Brussel, het verdwijnen van nationale soevereiniteit. Het andere deel zal gaan pleiten voor een terugkeer naar een economische unie. Deze standpunten zullen uiteindelijk onverenigbaar blijken.

Niet alleen Mark Rutte heeft last van de Europese spagaat, de last die alle nationale regeringsleiders dragen, omdat zij allemaal met hetzelfde dilemma zitten opgescheept. Allemaal moeten zij in Brussel vriendelijk lachend het idee van samenwerking hooghouden, en dat iedereen daarvan profiteert. Thuis echter moeten zij uitleggen dat er weer geld bij moet. Veel burgers van de EU-landen zijn om allerlei onheuse redenen bang van een Nexit, van het idee dat de EU ophoudt te bestaan. Geïntimideerd door een financiële onheils boodschap - die lijkt op de boodschap uit 2009, de keer dat de burgers de banken moest redden, omdat zij anders hun met veel moeite bij elkaar gespaarde banktegoed zouden kwijtraken - houden zij vast aan de reling van de EU-Titanic die zijn noodlot tegemoet vaart. 

Het zal even slikken zijn voor de realisatie, maar het enige dat Europeanen gemeen hebben, is de naam van het werelddeel waarin hun land ligt, de EU is in het gunstigste geval slechts een eufemisme voor een economische koude vrede, onder het motto; Iedere natie voor zich en Brussel voor de bühne.