Omdat niet alle zwarte, gele, bruine, roze en beige mensen dezelfde interesse hebben

Op 14 april wil "men" in de Balie in Amsterdam spreken over het tekort aan "niet-witten* en vrouwen" en het eventuele ras- en seksisme in de opera. Blijkbaar wordt dit gesprek geëntameerd door een niet-niet-witte* vrouw.

In onderhavig geval gaat men schijnbaar voorbij aan zaken waar de meeste (gender-)gelijkheid-activisten aan voorbij gaan; de vrije wil c.q. de interesse van een mens en voorts de verdeling van gekleurde mensen in de Nederlandse samenleving.

De meest logische verklaring voor dit "tekort" zou zijn dat er onder de groepen gekleurde Nederlanders en Nederlandse vrouwen minder interesse is voor de opera dan bij de groep ongekleurde autochtone mannelijke Nederlanders. Je mag daar wat van vinden en je mag daar zelfs over klagen.

Beter is het om daar wat aan te doen als men daar een noodzaak toe voelt. En dan niet oeverloos het met elkaar eens zitten zijn, maar eens langs te gaan bij scholen en buurthuizen of bij kerken en moskeeën om daar mensen voor de opera te enthousiasmeren.

Of dat zinvol laat staan haalbaar is voor deze niet-niet-witte* vrouw en haar ideeëndelers ?

Tenzij er onlangs iets veranderd is, is een keuze voor een activiteit, sportief, expressief, politiek of theologisch voor een groot deel cultureel gestuurd.

Als we werkelijk allemaal vinden dat dit tekort een probleem is en vinden dat we daar iets aan moet doen, dan dienen we te focussen op een culturele gelijkschakeling. Dat heeft even tijd nodig, maar als we ons daar gezamenlijk toe zetten, is dat ideaal bij de volgende generatie bereikt.

Uiteraard moeten er wat kleine probleempjes worden opgelost, voordat dit ideaal kan worden bereikt;

Iedereen zal dezelfde taal moeten spreken; Primair zou Nederlands het meest ideaal zijn omdat dat door een overgroot deel van de bevolking al wordt gesproken, maar daarmee zetten we de Nederlanders met een migratieachtergrond direct al op achterstand (een besluit hierover moet voorlopig worden uitgesteld).

Alle culturele verschillen dienen te worden weggewerkt. Omdat veel autochtone Nederlanders niet meer praktiserend geloven, zal algeheel atheïsme het meest ideaal zijn, maar daarmee zetten we de Nederlanders met een migratieachtergrond direct al op achterstand (een besluit hierover moet voorlopig worden uitgesteld).

De invoering van een strikte geboortepolitiek is imperatief, zodat er een gelijk aantal jongens en meisjes zal worden geboren. Om tot één kleur te komen mogen alleen partners van verschillende kleur kinderen verwekken. In eerste instantie alleen toegestaan aan koppels bestande uit een hele donkere en een hele lichte partner. Om seksisme uit te bannen dient de opvoeding vervolgens genderneutraal te zijn. Meisjes en jongens zullen in gelijke mate worden gedwongen voor studies te kiezen die nu worden gezien als juist jongens- of meisjesachtig.

Verder dient er gesproken te worden over het verbieden van hockey en tennis op alle universiteiten, terwijl ballet op basisscholen juist verplicht zal moeten worden gesteld. Over het verwijderen van basketbal hoops in de zwarte wijken en het verbod voor roze Nederlandse om hard te rijden op de schaats. Er moet worden besloten over het afschaffen van het Wilhelmus, in de plaatst waarvan voortaan gender en kleur neutrale opera ten gehore zal worden gebracht.    

Deze maatregelen zorgen straks voor de ideale maatschappij waarin, door het verdwijnen van de diversiteit, geen discussie meer kan zijn over een reële afspiegeling van de maatschappij. Maar voor die tijd moet er nog heel wat besproken worden.

*Zelf spreek ik liever van roze dan van wit, zeer als het vrouwen betreft.

Als een vis in het water

Iedere keer weer een opmerkelijk gezicht; zo een enorme school met duizenden, misschien wel tienduizenden of nog meer, kleine glinsterende visjes die, zo lijkt het, op commando heen en weer en op en neer door het water bewegen, als ware het één autonoom organisme.

De metafoor met onze maatschappij doet wat mij betreft steeds meer opgeld. Met name door het gebrek aan een eigen visie, verschuilt men zich in toenemende mate “in de groep”, een groep die meestal eerder gekozen lijkt te worden op basis van gevoel, dan op basis van wel overwogen argumenten. Een maal gekozen, dan dient men volledig te resolveren. De eigen identiteit is, bewust of onbewust, de identiteit van groep; bevestiging van het eenheids-denken wordt slechts bij elkaar gezocht.

Bij vissen wordt schoolvorming gezien als protectief gedrag tegen agressors, bij mensen lijkt het inmiddels, in de meeste gevallen, juist agressief gedrag, onder het motto; de beste verdediging is de aanval, vooral omdat in hun denkwijze groepen met afwijkende meningen per definitie bedreigend zijn, de dialoog is volledig verstomd.

In hoeverre dit van buiten-/bovenaf geregisseerd of aangemoedigd zou worden door al dan niet bestaande superieure krachten, laat ik graag aan uw eigen beoordeling over. Feit is wel dat vele individuele denkers per definitie lastiger te sturen zijn dan een homogene groep.

Het is voor een school vissen handiger te denken dat de haai die voorbij zwemt geen bedreiging is of anders te vertrouwen op de groep, waarin men elkaar constant overtuigd van het nut van het groepsoptreden. Zolang de haai niet aanvalt kan het gelijk van dit idee worden volgehouden. Maar dan gebeurt het toch; de haai valt aan en talloze individuele vissen worden het slachtoffer. Opmerkelijk genoeg vertonen de vissen keer op keer, al eeuwen lang, regressief gedrag. Iedere keer wordt opnieuw een groep gevormd en valt de haai de groep weer aan. Steeds meer vissen worden het slachtoffer. Totdat de haai voor het moment verzadigd is, herhaalt dit patroon zich.

Mogelijk missen vissen het vermogen om na te denken, of wellicht hebben niet alleen goudvissen het geheugen van een goudvis, maar door de eeuwen heen heeft geen vis zich blijkbaar afgevraagd of de kans op overleving niet heel veel groter is, als ze allemaal juist ver van elkaar af zouden zwemmen. Misschien zouden in dat geval de haaien het jagen al eeuwen geleden hebben opgegeven en vegetariërs geworden zijn ?

Mensen hebben doorgaans een veel beter geheugen dan goudvissen en daarbij, meestal, ook nog het vermogen om na te denken. Jammer dat velen hiervan onvoldoende gebruik weten te maken en zich liever in slaap laten sussen door de schijnveiligheid van de groep.

Ik gun ieder van harte zijn eigen haaien, qua geloof of ongeloof, politiek, genderkeuze, maar dan hoop ik wel dat u uw haai beoordeelt op uw eigen gewogen argumenten, dat u open staat voor andere argumenten, u zich niet verliest in het eenheids-denken van uw groep en begrip hebt voor bedenkingen van anderen en daar mogelijk iets mee doet.

U mag gerust wat vinden van de Simons’en en de Boudet’s van deze wereld, in ieder geval komen zij achter hun toetsenbord vandaan om aan verandering te werken, en wat nog opmerkelijker is; 

op slag raken de haaien in verwarring.