De mantra waarmee ieder landsbestuurder inmiddels eeuwenlang probleemloos de massa in een trance van goedgelovigheid houdt, want ten minste sinds de industriële revolutie hebben bestuurders de massa kunnen wijsmaken dat werkgevers banen creëren voor het volk. Echter niets is minder waar.
U vergeet dat de inspanning die u als werknemer aan uw werkgever levert, een productiemiddel is, noodzakelijk voor het vervaardigen van het product of de dienst waarmee uw werkgever geld verdient/winst maakt. Uiteraard krijgt u hiervoor een vergoeding, ook al is deze overwegend zeer bescheiden in verhouding tot de (toenemende) winst die u voor uw werkgever genereert.
De massa accepteert dat, en in het geval dat zij dat niet doen, zullen bestuurders en werkgevers verklaren dat een salarisverhoging onhandig is omdat dit in bijna alle gevallen leidt tot toenemende productiekosten die de werkgever moet doorberekenen in de kostprijs, hetgeen bij een gelijkblijvend winstmarge leidt tot een hogere verkoopprijs en dat werkt inflatie in de hand, waardoor u van uw werkgever prijscompensatie verlangt, welke weer zal leiden tot toenemende productiekosten die de werkgever zal doorberekenen...
Het is niettemin merkwaardig dat u, ondanks alle mechanisering, automatisering, informatisering en robotisering, nog steeds accepteert dat u gemiddeld 35 uur per week werkt.
U kent misschien het flauwe grapje; hoeveel mensen werken er in een moderne energiecentrale ? Nul. Er loopt een handjevol controllers rond dat controleert of het volledig geautomatiseerde proces zonder problemen blijft verlopen.
Heeft u onlangs een moderne autofabriek vanbinnen gezien ? Door de inzet van onder andere lasrobots is er op die “werkvloer” niet of nauwelijks nog een levende ziel te bekennen. En dat geldt wereldwijd, bijna onafhankelijk van het product, voor tal van andere fabrieken.
Het is eveneens merkwaardig dat u accepteert, dat u in plaats van kwaliteit steeds dure rotzooi moet kopen. Rotzooi dat een kort leven beschoren is, dat een berg geld kost aan grondstoffen, energie en tegelijkertijd een hoop afval oplevert dat moet worden verwerkt, waar u uiteraard ook voor moet betalen.
Het is vooral merkwaardig omdat dit de reden is waarom u gemiddeld 35 uur per week moet werken. 35 Uur per week werken om de grondstoffen te delven en naar de fabriek te transporteren, 35 uur per week werken om die rotzooi te produceren, 35 uur per week werken om die rotzooi te kunnen aanschaffen, en voorts nog 35 uur per week werken om het afval daarvan te verwerken. En we accepteren dat allemaal ?!
Merkwaardig is ook dat er in het Livermore-Pleasanton Fire Department in Amerika een lampenbolletje hangt dat al ruim 110 jaar brandt, terwijl het een publiekgeheim is dat producenten van lampenbolletjes/peertjes, decennia geleden met elkaar hebben afgesproken dat lampenbolletjes maximaal 1000 uur mogen branden. Dat is dus een lampenbolletje dat geproduceerd werd voor de integrale afspraak van de 1000 branduren.
Ten minste zo merkwaardig is het, dat geen bestuurder daar ooit over spreekt, laat staan er iets aan zal doen.
Wanneer je bedenkt dat bestuurders de marionetten zijn van de multinationale werkgevers die uw menskracht nodig hebben voor hun banen, vergt het niet veel denkvermogen om te begrijpen waarom deze bestuurders dergelijke zaken onbesproken laten.
Zelfs klimaatpaus Frans Timmermans - de onbenul die denkt de wereld te redden met een verbod op o.a. plastic wattenstokjes, in plaats van de colaproducenten aan te spreken op hun plasticverbruik, maar voor wie dit een uitgelezen mogelijkheid zou zijn om op positieve wijze in de geschiedenisboekjes te kunnen verschijnen - bekommert zich daar niet om. Frans wil dat de consumenten/burgers/werknemers, ergo u en ik, honderden miljarden euro’s gaan betalen om de gevolgen van het schandalig winst maken en afromen van de multinationale werkgevers te bestrijden, er en passant (gemakshalve en niet per se terecht) van uitgaande dat de CO2 en andere uitstoot die daarmee gepaard gaat, het klimaat beïnvloedt. En wij accepteren dat allemaal !
Stelt u zich eens voor allemaal duurzame lampenbolletjes…
Je hoeft ze in je leven maar één keer te kopen, er is niet iedere 1000 branduren opnieuw grondstof, productie energie, menskracht (banen), transport en dergelijke nodig. Je hoeft het lampenbolletje, zolang het niet kapot valt, in ruim 100 jaar niet eens één keer naar de glasbak te brengen om niet eens één keer te recyclen !
Als u zich tevens realiseert dat dit het geval kan zijn voor nagenoeg alle gebruiksgoederen die u in u leven meer dan één keer koopt, begrijpt u direct dat er hier een enorme mogelijkheid openligt voor “de echte redders” van de planeet, zij die serieus grondstoffen duurzamer willen gebruiken, uitstoot willen verminderen en minder afval willen produceren, in plaats van u de winst van multinationale werkgevers te laten betalen.
Helaas voor u en heel veel anderen zal dat niet gebeuren zolang u en heel veel anderen geloven dat “banen” er voor u zijn, in plaats van u voor de banen en zolang u en heel veel anderen accepteren dat multinationale werkgevers het politiek beleid van uw bestuurders bepalen met als gevolg dat u en heel veel anderen rotzooi moeten kopen in ruil voor gemiddeld 35 uur per week werk, in plaats van duurzame producten waarvoor u en heel veel anderen zich maar een fractie van die tijd zal hoeven in te spannen.
Voor lezers die geïnteresseerd zijn heb ik een concept essay van 112 bladzijden beschikbaar, waarin onder meer verder wordt uitgeweid over bovenstaand onderwerp en meer.
Wil je het ontvangen stuur dan een mailtje naar 0frah5.mail@gmail.com met de vraag om je het concept van De Beschaving (een verkenning) toe te sturen.
