Sinds het gros van de tv-zenders nog slechts een doorgeefluik is van het wakkere wereldwijde gedachtengoed is het, ondanks het grote aanbod van tv-zenders, lastig iets te vinden dat het bekijken waard is. Zelfs in het commentaar van een natuurprogramma of de vragen van een quiz ziet men inmiddels kans om schier onopvallend tussen de regels door nieuw-links activisme te verkondigen.
Enkele weken geleden, de kanalen zappend, bleef ik even talmen op Canvas; Incredible journeys with Simon Reeve, maar al snel liep de naald van mijn ergernismeter in het rood.
Simon, die mij deed denken aan een ouderwetse Engelse koloniaal; hij gaf aan dat hij het geluk heeft gehad dat hij in Groot-Brittannië is geboren en dat hij een Brits paspoort heeft waarmee hij de hele wereld kan bereizen. Gelukkig maar voor Simon, want de hele wereld bereizen is wat hij doet sinds hij in 2001 begon met het maken van reisdocumentaires (?) voor de BBC. De aflevering van die zondag bleek zijn 25ste te zijn, een best-off van gemakshalve tot één uitzending aan elkaar geplakt oud materiaal. Incredible vond ik het zeker.
In de korte stukje dat ik keek, voor ik uit ergernis verder zapte, was een oud fragment waarin Simon sprak met Fatima een jonge Somalische vrouw van 23, die al sinds haar 6de in een Keniaans vluchtelingekamp in Kenia ‘woont’. Zij mag het kamp alleen verlaten als zij teruggaat naar Somalië, maar dat wil zij niet. Even later meldt Simon dat ‘ze’ later nog eens hebben geprobeerd weer contact te krijgen met Fatima, maar ze niet hebben kunnen achterhalen waar ze is of wat er van haar is geworden. Simon noemt dat an accident of birth.
Al snel kreeg ik een hekel aan Simon, hij is wat ik een geestelijk imperialist noem, iemand die vanuit zijn geprivilegieerde positie de triest makende ellende van de wereld de huiskamer binnen slingert en meent daarmee zijn empathische steentje aan de mensheid te hebben bijgedragen; een naïeve kritiekloze kijker zou er een schuldgevoel aan over houden en mogelijk is dat ook de bedoeling.
In een samenleving waarin door vele, waarschijnlijk overgevoelige mensen, de emotionele lading belangrijker wordt geacht dan de boodschap, wordt momenteel meer dan ooit en niet alleen vanuit overheden maar ook en vooral door de media, de publieke opinie emotioneel beïnvloed. Kreten als ‘samen’, ‘voor elkaar’, ‘empathie’ en dergelijke voeren de boventoon.
Op een social media videootje over een ooievaar, die twee van haar vier kuikens uit het nest gooide volgden reacties als; “dit doe je toch niet”, “wat zielig”, “moeilijk om te zien” of “ze is mislukt als een moeder”.
Het zijn vrijwel zeker reacties van mensen die geld overmaken naar de dierenambulance, wiens ratio inmiddels volledig is ondergesneeuwd door hun emotie. Gelukkig weet De Natuur wel beter, dan zich over te geven aan de opgedrongen emo-politiek van de zogenoemde menselijk beschaving, die boven de redelijkheid van de natuur probeert te staan. Gelukkig heeft De Natuur geen boodschap aan een emotionele lading, maar weet en begrijpt dat wanneer het voortbestaan van de soort op het spel staat, niet iedereen is te redden.
De kloof tussen ‘de emotionelen’ en ‘de rationelen’ verbreedt zich, met als eerste slachtoffer de nuance, visie wordt een one-package-deal, het gematigde/genuanceerde midden verdwijnt uit het zicht - heb je op enige gebeid ‘een zwevende opinie’, dan word je bijna gedwongen een kamp te kiezen, de extremen worden uitgesponnen.
In dat opzicht veroorzaak ik regelmatig verbazing omdat - terwijl dat voor veel mensen toch zoveel gemakkelijker zou zijn indien men over mij zou willen oordelen - mijn standpunten niet allemaal in hetzelfde hokje passen en aldus voor sommige mensen zelfs onverenigbaar geacht worden.
Zelf verbaas ik mij over de naïviteit van mensen die niet nadenken, mensen die zich bijvoorbeeld niet afvragen hoe het kan dat Fatima ten minste 17 jaar in een vluchtelingenkamp woont, of belangrijker nog, wie er voor die voortdurende situatie verantwoordelijk is. Er zijn verbazend veel mensen die na meer dan een halve eeuw geld overmaken op giro 555, zich nog steeds niet afvragen waarom dergelijke situaties nagenoeg onveranderd blijven voortduren.
Als je daadwerkelijk begaan ben met de Fatima’s van deze wereld, of met welk (menselijk) leed in de wereld ook, dan stop je direct met het overmaken van geld. Dan zou je je beter eerst eens verdiepen in de materie, zodat je gaat begrijpen dat ook de situaties zoals die van Fatima en haar lotgenoten blijven voortduren zolang jij dat met jouw financiële bijdragen het politieke beleid bestendigd, dat deze situaties in stand houdt.
Men kan stellen dat zolang de politieke wil ontbreekt, elke 'onmenselijke situatie' op aarde gehandhaaft blijft, maar bedenk dan tegelijkertijd dat politiek sinds haar ontstaan het instrument is van de rijken om hun macht en rijkdom te bestendigen, met als gevolg dat politieke macht - ongeacht het onderwerp – zelfs in een democratie, nogal betrekkelijk is wanneer je weet dat de grote van deze macht wordt bepaald door de lengte van de touwtjes die er lopen tussen de ledematen van de politieke marionetten en de poppenspelers uit de kringen van het bankwezen, de handel en de industrie.
Dus mocht je je storen aan de ellende in de wereld en daardoor niet onwelwillend staan tegenover even megalomane als geldverslindende plannen en/of politieke oplossingen, die meer en meer de individuele vrijheid beperken, dan is het misschien hoog tijd om je af te gaan vragen waarom gewone stervelingen, die juiste dankzij het heersende kapitalistische systeem hun enorme rijkdom en hun uitzonderlijke posities hebben verworven, nu plots scrupuleus van mening zijn dat het allemaal anders moet (gereset moet worden) teneinde de wereldwijde excessen daarvan, zoals armoede, honger en ziekte, te bestrijden waar zij nota bene zelf voor een niet onbelangrijk deel debet aan zijn.
Voor lezers die geïnteresseerd zijn heb ik een concept essay van 112 bladzijden beschikbaar, waarin onder meer verder wordt uitgeweid over bovenstaand onderwerp en meer.
Wil je het ontvangen stuur dan een mailtje naar 0frah5.mail@gmail.com met de vraag om je het concept van De Beschaving (een verkenning) toe te sturen.
